Προσκυνητής στη μακρινή Αλάσκα στα μέρη που περπάτησε ο Αγ.Γερμανός της Αλάσκας

Φτάνοντας στην άκρη του κόσμου,σ'ένα μέρος ειδωλολατρικό,στα πλαίσια μιας ορθόδοξης αποστολής η οποία είχε ξεκινήσει από τη Μονή Βαλαάμ το 1764 προς την Αλάσκα-γη ρωσική τότε-ο Άγιος Γερμανός έφερε μαζί του δυό πράγματα:Την ευχή του Ιησού και ένα αντίγραφο της Φιλοκαλίας στα σλαβονικά μεταφρασμένη από τον Άγ.Παίσιο Βελιτσικόφσκυ στη Μονή Νεάμτς.Εξ'άλλου μια τοιχογραφία στο εκκλησάκι του που βρίσκεται στο νησί Σπρούς γράφει:«The repose of Saint Herman on the day of his beloved St.Paisius»(Ο Άγιος Γερμανός εκοιμήθη την ημέρα που τιμούμε τη μνήμη του αγαπητού του Αγ.Παισίου

 

Πηγή :Προσκυνητής

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Κολουέζι

 Romfea.gr

Ὁ Ἅγιος Εὐστράτιος ὁ Ὁσιομάρτυρας ὁ Νηστευτής.

Ὁ Ὅσιος Εὐστράτιος, ἀπόγονος μιᾶς πλούσιας οἰκογένειας τοῦ Κιέβου, διέθεσε στοὺς πτωχοὺς ὅλα τὰ πλούτη του καὶ ἐγκαταβίωσε στὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ὅπου ἀφιερώθηκε στὴν ἄσκηση καὶ τὴ νηστεία. Στὶς εἰκόνες περιγράφεται μὲ ἀνοιχτοῦ χρώματος μαλλιά, ἀραιὴ γενειάδα, ντυμένος μὲ τὸ μοναχικὸ ράσο καὶ ἀνυπόδητος.

 

 

Πηγή : ενοριακή ζωή

Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Ασία.

Μητροπολίτου Χονγκ - Κονγκ 

κ. Νεκταρίου

Η Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου πλησιάζει στο τέλος της. Στο εκκλησάκι του Αποστόλου Λουκά. Στον 7ο όροφο ενός ουρανοξύστη στο Χονγκ Κονγκ.

Σήμερα λειτουργώ μόνος. Και αυτοί που βοηθούν στο ψαλτήρι δεν μπόρεσαν να έρθουν.

Στη λειτουργία έψαλλαν οι πιστοί όλοι μαζί. Ορθόδοξοι από διάφορες εθνότητες ένωσαν την φωνή τους και απέδωσαν τους ύμνους της θείας λειτουργίας με ύφος λιτό και κατανυκτικό.

Διαβάζω την οπισθάμβωνο ευχή και σκέφτομαι. Τι θα κάνουμε τώρα με την λιτανεία των ιερών εικόνων; Κανείς δεν ξέρει να ψάλλει το απολυτίκιο της εορτής.

Πηγή : Ενοριαακή ζωή

Ἡ χαρμολύπη, ἢ τὸ χαροποιὸν πένθος.

Φώτης Κόντογλου

«Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνη καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῆ» (Ἰω. ιε´ 11). 

«Ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ, λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς· ὅταν θὰ γεννήση τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως, διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον. Καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ᾿ ὑμῶν.» (Ἰω. ιστ´ 20).

Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4),

Πηγή : Ενοριακή ζωή

“Πώς μεγαλώσαμε τα παιδιά μας” – υπό την καθοδήγηση του οσίου Παϊσίου

 

κείμενο του Κωνσταντίνου Γ. Καρακατσάνη

τ. Καθηγητού Πυρηνικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.

το 1ο μέρος ΕΔΩ
.
Σχετικά με την αγωγή των παιδιών, μάς συμβούλευε τα ακόλουθα:
1. «Με τη χριστιανική αγωγή παίρνουν τήν “πνευματική μπογιά” τά μικρά παιδιά* μπορεί νά ξεθωριάσει, αλλά πάλι θά μείνει».

.Πηγή : αντέχουμε

Γιατί μεταλαμβάνουμε;

 

Ερμηνεύοντας την Θεία Λειτουργία, αδελφοί μου χριστιανοί, βρισκόμαστε στο τμήμα εκείνο πού αναφέρεται στην Θεία Κοινωνία. Βρισκόμαστε δηλαδή στο σπουδαιότερο σημείο, γιατί όλα όσα έγιναν μέχρι τώρα στην Θεία Λειτουργία, έγιναν για την Θεία Κοινωνία. Ναι, αγαπητοί μου! H Θεία Λειτουργία γίνεται για την Θεία Κοινωνία. Λένε μερικοί: Δεν πάω στη Λειτουργία. Κάνω την προσευχή μου σπίτι μου. Ναι, αλλά η Θεία Λειτουργία δεν είναι μια απλή προσευχή, είναι Τραπέζι! Είναι φαγητό. H Θεία Λειτουργία γίνεται για να ακούσουμε «Λάβετε, φάγετε» και «Πίετε εξ αυτού πάντες». H Θεία Λειτουργία γίνεται για να βγει ο Ιερέας στην Ωραία Πύλη κρατώντας το Άγιο Ποτήριο και να πει: «Προσέλθετε» ελάτε δηλαδή να κοινωνήσετε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού! Σ’ αυτό, λοιπόν το τμήμα, σ’ αυτό πού πάει προς την Θεία Κοινωνία, βρισκόμαστε τώρα στην ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας.

πηγή : Διακόνημα

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης: Εκεί που κάνεις μετάνοιες, εκεί είναι τα ποδάρια του Χριστού!

• Εκτύπωση 
• E-mail

Tweet

Υπάρχουν πολλά, τα οποία ο άνθρωπος τα συναντά εις τον βίο του, να πούμε. Πολλές φορές απορούσα, πως οι άγιοι Πατέρες, όταν προσηύχοντο, σήκωναν τα χέρια ψηλά; Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Όταν ήρθε η σειρά, τότες το κατάλαβα.

Δεν μπορείς, πάτερ, να συγκρατήσεις τον εαυτό σου, όταν έρχεται αυτή η χάρις, να πούμε, δεν μπορείς. Αλλά ποτές, όμως, στη ζωή μου δεν σήκωσα κι εγώ τα χέρια ψηλά στον ουρανό. Ψυχικώς τα σήκωσα πολλές φορές.

Ως υιός προς Πατέρα...Δεν μπορείς να συγκρατήσεις τον εαυτό σου. Όταν υπερεκχυλίσει η χάρις, τότες κι εσύ τα χάνεις. Όταν συσταλεί η χάρις, τότε σε πιάνει ρίγος. Πού προχώρησα! Πού προχώρησα!

Πηγή :αγιορείτικο βήμα

Πριν υψώσουμε τα χέρια μας στον ουρανό, ας βάλουμε αρχή μετάνοιας. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

 

Πριν υψώσουμε, λοιπόν, ικετευτικά τα χέρια μας στον ουρανό, ας βάλουμε αρχή μετάνοιας. Άλλωστε, επειδή με τα χέρια εκτελούμε πολλές πονηρές πράξεις, γι’ αυτό ακριβώς έχει καθιερωθεί να τα υψώνουμε, όταν προσευχόμαστε, ώστε η υπηρεσία που προσφέρουν για την προσευχή, να τα εμποδίζει από την κακία και να τ’ απομακρύνει από την αμαρτία.
Έτσι θα θυμάσαι, δηλαδή, όταν πρόκειται ν’ αρπάξεις κάτι ή να χτυπήσεις κάποιον, ότι αυτά τα χέρια θα τα υψώσεις στο Θεό ως συνηγόρους σου και ότι μ’ αυτά θα Του προσφέρεις την πνευματική θυσία της προσευχής.

Πηγή : Διακόνημα

Η προσευχή του Στρατηγού Μακρυγιάννη !!!

  

Εις την δόξα, εις την δόξα, εις την δόξα του Θεού , της αϊα Τριάδος, της Θεοτόκος, του α-Γιάννη του Βαφτιστή και πάντα των αγίων και του αγίου Βασιλείου, να πρεσβέψει εις την παντοδυναμίαν του και εις την βασιλείαν του, να μας λευτερώσει τώρα εις το νέον έτος, να μας λευτερώσει από την κακία μας, από την διοτέλειά μας και από τα πάθη μας και από την επιβουλίαν των ξένων.

Η παντοδυναμία σου είσαι πολυέλεος, πολυεύσπλαχνος , η αγαθότη σου είναι άβυσσος της θαλάσσης.

Πηγή : διακόνημα

Άγιος Παΐσιος: «Γι’ αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ό,τι θα κάμει»!

Ρωτούσαν τον σύγχρονο άγιό μας γέροντα Παΐσιο τι θα γίνει με τους πολιτικούς στην Ελλάδα και αυτός απάντησε χαρακτηριστικά: «Μη φοβάστε. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει να γίνει κακό, αλλά θα γίνουν όμως πράματα και θάματα που δεν θα εξηγούνται με τη λογική. Ο κόσμος θα τους σιχαθεί και θα τους κυνηγήσει. Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει και ξαφνικά σκάει, έτσι θα σκάσουν κι αυτοί»! 

 Μήπως σήμερα δεν ζούμε αυτή την κατάσταση, ο κόσμος να κυνηγάει τους πολιτικούς με αυγά και πέτρες, κι από την άλλη να συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό.

 

 

 

 

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Ό­ταν α­δι­κεί­σαι να μη λες: « Να το βρει α­πό τον Θε­ό», για­τί τό­τε κα­τα­ριέ­σαι με ευ­γέ­νεια.

 

Ό­ταν α­δι­κεί­σαι να μη λες:
« Να το βρει α­πό τον Θε­ό», για­τί τό­τε κα­τα­ριέ­σαι με εύ­γέ­νεια.
Ο άν­θρω­πος πού σου ζη­τά ειλι­κρι­νή συγ­χώ­ρε­ση, ό­ταν σφά­λει, να τον συγ­χω­ράς, κά­θε φο­ρά πού σφάλ­λει, με κα­λο­σύ­νη και να τον α­γα­πάς και α­πό κο­ντά.

 

 

 

 

 

Πηγή :Διακόνημα

Ο Όσιος Παΐσιος και ο αγροφύλακας

         

Από  pentapostagma.gr                    

 

Μία φορά, ξεκινήσαμε να πάμε στο Γέροντα Παΐσιο, ένας μοναχός, ένας πολύτεκνος κι εγώ.
Ο Γέροντας μας δέχθηκε με το γνωστό του απλό και εγκάρδιο τρόπο.
Διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία, διότι ήθελε να δώσει κουράγιο στον πολύτεκνο:

-Θα σας πω κάτι, που μου συνέβη, όταν ήμουνα στο Μοναστήρι, στην Κόνιτσα.
Υπήρχε εκεί μία εικόνα της Παναγίας και κάθε μέρα την καθάριζα και άναβα το καντήλι Της…
Κατά τακτά διαστήματα ερχόταν ένας αγροφύλακας, που είχε εννέα παιδιά, και μου έλεγε: Γέροντα, θέλω να πάω ν” ανάψω το κανδήλι της Παναγίας.
Του απάντησα: Ευλογημένε, είναι αναμμένο. Εκείνος επέμενε. Για να μην τον στενοχωρήσω, του έλεγα να πάει.

Μια διδακτική ιστορία για τη Σαρακοστή από τον Αγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς.

Οι διά Χριστόν σαλοί διακρίνονται από μια σπάνια έλλειψη φόβου.

Ο μακάριος Νικόλαος έτρεχε ανάμεσα στους δρόμους του Πσκώφ προσποιούμενος τον τρελό, ελέγχοντας τους ανθρώπους για τις κρυφές αμαρτίες τους και προφητεύοντας εκείνα που επρόκειτο να τους συμβούν.

Όταν ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός κατέφθασε στο Πσκώφ, ολόκληρη η πόλη διασαλεύτηκε από τον τρόμο για το φοβερό τσάρο. 

Γιά να τον υποδεχθούν οι κάτοικοι τοποθέτησαν στην είσοδο κάθε σπιτιού ψωμί και αλάτι, αλλά οι ίδιοι, φοβισμένοι, δεν εμφανίστηκαν. Όταν ο κυβερνήτης της πόλης πρόσφερε στον τσάρο ψωμί και αλάτι σ’ ένα δίσκο, ο τσάρος έσπρωξε μακριά τον δίσκο, με αποτέλεσμα να πέσουν καταγής το ψωμί και το αλάτι.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Η Σαρακοστή... (Ένα βαθιά ανθρώπινο και αληθινό διήγημα)

Η καημένη η θεια-Μαργαρώ κάπου θα βρίσκεται εκεί ψηλά τώρα στον παράδεισο, που τόσο πολύ πίστευε, παρέα με τ΄ αγγελάκια, στα «χρυσά τα σύννεφα», κοντά στήν κυρά την Παναγία και όλους τους Αγίους, που θυμιάτιζε και μνημόνευε με τόσες μετάνοιες, κάθε απόβραδο μπροστά στο εικονοστάσι και προσκυνούσε με τρίδιπλες μετάνοιες στη μικρή ενοριακή της εκκλησιά…

Πηγή : Ενοριακή ζωή

«Πως μπορούμε Παππούλη μου, να αγαπήσουμε τον Χριστό;»

«Πρέπει παιδί μου, να μην ακολουθούμε τη μέση οδό του Χριστιανού, γιατί αυτή είναι πολύ δύσκολη. Πρέπει να ξεπεράσουμε το στάδιο αυτό και ν’ ανέβουμε ψηλά. Τότε είναι όλα εύκολα. Όταν δεν πέφτουμε σε αμαρτίες τότε είμεθα εκτός της μέσης οδού και είμεθα οι πραγματικοί Χριστιανοί».
– Πώς μπορούμε Παππούλη μου, να αγαπήσουμε τον Χριστό;
«Η αγάπη μας προς τον Χριστό, παιδί μου, πραγματοποιείται ως εξής:
Πηγή : Διακόνημα

Τι κακά κάνουν οι Χριστιανοί στις απόκριες

 

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά; Στ’ αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες. Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά· διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες· τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι όπως η ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χο­ρούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρι­κούς και τους ιερωμένους· διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν· τότε, για να πω έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· γιορτάζει η ακολοσία· ευφραίνεται η μέ­θη· αγάλλεται η τρυφή και η ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδύλια και μαζί με αυτόν χορεύει όλο το πλήθος των δαιμόνων· διό­τι το κέρδος, που κάνουν μόνο στις αποκριές, δεν μπορούν να το απο­κτήσουν σε ολόκληρο τον χρόνο. Λυπάται δε η αρετή· στενοχωριέται η σωφροσύνη· οδύρεται η χριστιανική σεμνότητα και η ευταξία· διώχνε­ται ο φόβος του Θεού και ο φόβος της κολάσεως και της κρίσεως· πεν­θεί ο Χριστός και θρηνούν όλοι οι άγγελοι και οι δίκαιοι.
Πηγή : Διακόνημα

Όσιος Παΐσιος – Η εμπιστοσύνη στον πνευματικό

  

- Γέροντα, αν στεναχωρηθεί κάποιος πολύ γιατί τον μάλωσε για κάποιο σφάλμα του ο πνευματικός, και πέσει σε λύπη, αυτό έχει μέσα εγωισμό;

- Εμ βέβαια, έχει μέσα και εγωισμό. Αν στεναχωρηθεί κατά θεόν, θα έχει παρηγοριά, θα έχει και πρόοδο γιατί θα προσπαθήσει να μην το ξανακάνει. Πρέπει να λέει τις δυσκολίες, τους λογισμούς του, τις πτώσεις του στον πνευματικό, και να δέχεται με χαρά και την ήπια και την αυστηρή συμπεριφορά του, γιατί όλα από αγάπη και ενδιαφέρον γίνονται για την πρόοδο της ψυχής του.
– Και αν , Γέροντα, δεν δέχομαι το μάλωμα ή την παρατήρηση;…

πηγή ΅Διακόνημα

ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ

xristianos.gr

Δήλωση του Francis Collins, διευθυντού του προγράμματος ανθρωπίνου γονιδιώματος στο CNN-Γράφει ο Βασ. Πετρουλέας, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»

"Eίμαι επιστήμονας και πιστός, και δεν βρίσκω καμία σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο.

Ως διευθυντής του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος, έχω ηγηθεί συνεργασίας επιστημόνων για να διαβάσουμε τα 3,1 δισεκατομμύρια γράμματα του ανθρώπινου γονιδιώματος, του βιβλίου εντολών του DNA μας.

Εσύ έχε εμπιστοσύνη και ειρήνευε ( Αγιος Παΐσιος )

  

– Γέροντα, θυμάμαι, μια φορά με είχατε μαλώσει πολύ.
– Αν χρειασθή, πάλι θα σε μαλώσω, για να πάμε όλοι μαζί στον Παράδεισο. Τώρα θα λάβω δρακόντεια μέτρα!…
Κοίταξε, έχω τυπικό πρώτα να δώσω στον άλλον να καταλάβη ότι χρειάζεται το μάλωμα και ύστερα να τον μαλώσω. Καλά δεν κάνω; Εγώ, επειδή μαλώνω τον άλλον, όταν βλέπω να κάνη κάτι βαρύ, γίνομαι κακός.
Αλλά τι να κάνω; να αναπαύω καθέναν στο πάθος του, για να είμαι τάχα καλός μαζί του, και μετά να πάμε όλοι μαζί στην κόλαση; Ποτέ δεν με πειράζει η συνείδηση, όταν μαλώνω κάποιον ή του κάνω παρατήρηση κι εκείνος στενοχωριέται, γιατί από αγάπη το κάνω, για το καλό του.
Βλέπω ότι δεν καταλαβαίνει πόσο πλήγωσε τον Χριστό με αυτό που έκανε, γι’ αυτό τον μαλώνω. Εγώ πονάω, λειώνω εκείνη την ώρα, αλλά δεν με πειράζει η συνείδηση, γιατί τον μάλωσα.
Πηγή : Διακόνημα

Για να υπάρξει η αγάπη.

Για να υπάρξει αγάπη πρέπει να εκλείψει ο συγκρητισμός.

Διότι ο συγκρητισμός γεννά την «ανάγκη» για ισότητα.

Και η ισότητα σκοτώνει την αγάπη.

Η ισότητα δεν κάτι κακό, αλλά είναι υποδεέστερη από την αγάπη,
διότι η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής», ενώ η ισότητα το κάνει. Και το κάνει με τρόπο επιτακτικό.

Πηγή : Με παρρησία

Οι Άγιοι μιμούνται τον Χριστό

         

Από  askitikon.eu και Αγιορείτικο βήμα                   

 

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει ότι από τον λόγο του Χριστού «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι», έμαθε ο πρωτομάρτυρας Στέφανος να πει για τους λιθοβολιστές του:

«Κύριε μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην…». Και όλοι γενικά οι Άγιοι, ως μιμητές του Χριστού και ακόλουθοι, από αυτόν τον λόγο έμαθαν να συγχωρούν τους εχθρούς τους».

«Όλοι οι Άγιοι, ενώ υπέφεραν, μακροθυμούσαν, χωρίς να ανταποδίδουν το κακό σε κανένα και χωρίς να οργίζονται. Και ενώ τους φόνευαν, τους λιθοβολούσαν, τους κατέκαιγαν, τους έπνιγαν ή τους κατέκοβαν, εκείνοι μακροθυμούσαν προς τους δημίους και προσδέχονταν γι’ αυτούς, για να συγχωρηθούν»(Αββάς Ησαϊας).

Αγάπη στις χώρες του μίσους.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το Μπουρούντι και η Ρουάντα είναι δυο μικρές, γειτονικές και με όμοιους πληθυσμούς κεντροανατολικές αφρικανικές χώρες, στις οποίες το μίσος και η φτώχεια κυριαρχούν. 

Στις δύο κύριες φυλές τους, που είναι οι Χούτου (Σημ. Το 85% του συνολικού πληθυσμού των δύο χωρών)και οι Τούτσι (14%), το μίσος κατέστη αβυσσαλέο από τις γενοκτονίες.  Το 1972 από τους Τούτσι σε βάρος των Χούτου στο Μπουρούντι καιτο1994, όταν σε εκατό περίπου ημέρες φονεύθηκαν περίπου 1.000.000 Τούτσι στη Ρουάντα και άλλες δεκάδες χιλιάδες στο Μπουρούντι. Πολλοί Τούτσι πέρασαν τότε τα σύνορα προς τις γειτονικές χώρες Κονγκό, Ουγκάντα και Τανζανία για να σωθούν, αλλά εκεί τους θέρισαν οι αρρώστιες και πολλοί από αυτούς πέθαναν, χωρίς καμία φροντίδα, χωρίς να υπάρχουν κάποιοι να τους κλάψουν. 

πηγή : ενοριακή ζωή

Ο δύσπιστος γιατρός

  

Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), ο θεοφώτιστος λαικός ιεροκήρυκας, κήρυσσε ακόμα και στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου άλλοι δεν πλησίαζαν από το φόβο της φυματίωσης.
Εκεί τον ακολουθούσε ο ιερέας π. Δημήτριος Παπαντώνης, που εξομολογούσε τους φυματικούς και τελούσε τη θεία λειτουργία.
Μια μέρα ένας γιατρός, που παρακολουθούσε τις ομιλίες προβληματισμένος, πλησιάζει τον ιεροκήρυκα και του λέει:
Πηγή : διακόνημα

Μαύροι Ορθόδοξοι Αρχιερείς στην Αφρικανική ήπειρο.

          

Μητροπολίτης Καμπάλας και πάσης Ουγκάντας κ.κ. Ιωνάς.

Α.Μητροπολίτης Καμπάλας και πάσης Ουγκάντας κ.κ. Ιωνάς.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Καμπάλας, Yπέρτιμος και Έξαρχος πάσης Ουγκάντας κ. Ιωνάς εγεννήθη το έτος 1945 εις DDEGEYA. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπούδες στο BULEMEZI και KYADDONDO της Ουγκάντας (1952-1964). Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή της Κρήτης (1964-1968). Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1968-1978). Διάκονος εχειροτονήθη το 1981 και Πρεσβύτερος το 1982.

Πηγή : Στον Ορθόδοξο αμπελώνα της Αφρικής

Από το Γεροντικό

Λέει ὁ ἀββᾶς Ζωσιμᾶς: «Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀκολουθεῖ πάντα τήν προαίρεσή μας. Καί μέ τή Χάρη κατορθώνουμε κάθε ἀγαθό. Ἐμεῖς ὅμως δέν ζητᾶμε νά κάνουμε ἀρχή στό ἀγαθό οὔτε δείχνουμε μεγάλη καί πρόθυμη προαίρεση, ὥστε νά ἑλκύσουμε τή Χάρη τοῦ Θεοῦ σέ βοήθειά μας. Ἀλλά κι ἄν ποτέ φανοῦμε ὅτι δείχνουμε κάποια προαίρεση, εἶναι νωθρή, ἀσήμαντη καί ἀνάξια νά λάβει κάποιο ἀγαθό ἀπό τόν Θεό».

Η μοναξιά είναι χειρότερη από την πείνα και την φτώχεια

         

Από       Agioritikovima                     

  Ήταν κάποτε μια φτωχούλα γριούλα που ζούσε μόνη μέσα σε μία αφόρητη μοναξιά. Κανείς ποτέ δεν είχε μπει στο φτωχό σπιτάκι της...

Ένα πρωί λοιπόν πήρε ότι οικονομίες είχε και πήγε στην αγορά για ψώνια.
Γύρισε κρατώντας στα χέρια της αντί για τρόφιμα ένα κλουβί με έναν παπαγάλο μέσα.
- Τι είναι αυτό, ρώτησαν έκπληκτοι οι γείτονες.

Άνοιξε την καρδιά σου Χριστιανέ μου!

  

Άνοιξε την καρδιά σου Χριστιανέ μου!
Για τούτο ήρθε ο Χριστός. Να μπεί ολάκερος μέσα στήν καρδιά σου, να την φωτίσει με την θεική του λάμψη, να τις δώσει Ζωή, να την θερμάνει απο την παγωνιά του κόσμου.
”Μου έκανε την καρδιά περιβόλι..” μου είπες τις προάλλες. Σε πίκρανε ο κόσμος, σε βασανίζει καιρό τώρα τούτη η σκληροκαρδία. Γέμισε η καρδιά σου με αγκάθια που ματώνουν και πονάνε..
”Μας πως γείναμε έτσι όλοι μας;” Που πάμε; με ρώτησες με αγωνία…
Άνοιξε την καρδιά σου χριστιανέ μου, να έρθει Εκείνος μέσα στο ”περιβόλι” σου… να το οργώσει με την χάρη Του, να το κάμει κήπο ανθοστόλιστο, να μοσχοβολίζει σαν πρωινής δροσιάς το μύρο…
Έυχου να ΄ρθεί ο Χριστός να κάνει κύκλους…
να κόβει βόλτες μέσα στην καρδιά σου!
Πηγή : Διακόνημα

4 λέξεις… όταν, όπου, όπως, όσο…

  

Με αυτές τις 4 λέξεις πρέπει να προσευχόμαστε στο Θεό.
Πηγή : Διακόνημα

Μέσα σ’ ἕνα ταξί... δείλιασε.

Της Μερόπης Σπυροπούλου

῎Επρεπε ὁπωσδήποτε νά μήν ἀργήσει σέ κάποια ἐπαγγελματική της ὑποχρέωση.

Σέ ὥρα αἰχμῆς, σέ μιά πολυσύχναστη λεωφόρο, μέ τά μάτια της νά παρακολουθοῦν ἀνήσυχα τούς δεῖκτες τοῦ ρολογιοῦ της, κρατοῦσε συνεχῶς σηκωμένο τό ἄλλο χέρι της, ἐλπίζοντας ὅτι κάποιο ἀπό τά ταξί, πού περνοῦσαν τρέχοντας, θά ἦταν ἐλεύθερο γιά νά τήν πάρει.

῞Ομως, στό ταξί πού, τελικῶς, σταμάτησε λίγα μέτρα πιό μπροστά της, μέσα στήν ἀντηλιά, σάν νά διέκρινε κάποιον στήν θέση τοῦ συνοδηγοῦ.

Γι’ αὐτό κι ἔκανε τήν συνηθισμένη ἐρώτηση·

– ᾿Ελεύθερος;

– Ναί, ἐλᾶτε. ᾿Εδῶ μπροστά εἶναι τά παιδιά μου.

Πηγή ενοριακή ζωή

Το άναμμα του καντηλιού και ο συμβολισμός του

  Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του.

Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.

Πηγή : Προσκυνητής