Μια σύγχρονη εμπειρία
Κάθομαι κάτω από τη σκιά ενός πανέμορφου δέντρου, με πλούσια βλάστηση γύρω – γύρω, λόγω των πρόσφατων τροπικών βροχών και απολαμβάνω την ηρεμία, την τόσο ζωντανή φύση και, γενικότερα, το τοπίο, που μοιάζει σαν ζωγραφικός πίνακας. Στο βάθος διακρίνω μια λίμνη, βουνά και τα πολύχρωμα πουλιά τραγουδούν και φαίνεται ότι κι αυτά απολαμβάνουν το μεγαλείο της δημιουργίας του Θεού. Του μοναδικού βασιλείου που φανερώνει την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και τη φύση. Λυπούμαι που δεν είμαι λογοτέχνης ή ποιητής για να συνθέσω ό,τι πολυτιμότερο βρίσκεται γύρω μου, μια ατέλειωτη σειρά σκηνών και παραστάσεων, ύστερα από την κοπιώδη και μακρά διαδρομή από την Ναϊρόμπι. Ταξίδι ατέλειωτο, δρόμοι ανύπαρκτοι –πολλές φορές – με πέτρες, λακκούβες κτλ. Όμως, η θέληση δυνατή και η επιμονή ευεργετική. Μόνο έτσι θα μπορέσει κανείς να εξασφαλίσει εκείνο για το οποίο τάχθηκε να υπηρετήσει όσο κι αν είναι υπεράνθρωπο, φανταστικό και πέραν του αληθινού, του υπερκόσμιου.
Δεν φαίνεται να με κούρασε αυτό το ταξίδι όσο κι αν ταξίδεψα την προηγούμενη εβδομάδα στους Τουρκάνα, φθάνοντας, εδώ, αργά το βράδυ, χωρίς πολλή σκέψη, στις έξι το πρωί. Έπρεπε να αρχίσει η άλλη προγραμματισμένη επίσκεψη στα κεντροανατολικά της Κένυας. Ώρες πολλές, ατέλειωτες οι αποστάσεις αλλά, τουλάχιστο, βλέπει κανείς το έργο των χειρών των ανθρώπων να αποδίδει και να ζωντανεύει την πορεία της Εκκλησίας μας.
Πρώτος σταθμός, ένας πανέμορφος μεγαλοπρεπής ναός με πέτρα της περιοχής, καμωμένος με τον ιδρώτα τον τίμιο των ανθρώπων, που, εθελοντικά, εργάζονται, μαζί με τον ιερέα τους καθημερινά, για να τον αποτελειώσουν μια και αισθάνονται την ανάγκη να τον εγκαινιάσουν πριν το τέλος του χρόνου. Αξιόλογη προσπάθεια. Ο καιρός βροχερός. Η Αγία Σοφία θεμελιώνεται περήφανη εκεί κοντά στη λίμνη Νακούρου, μαζί με τα γνωστά εκατομμύρια φλαμίνγκος, θαυμάζουμε, ευχαριστούμε και συνεχίζουμε, αφού πρώτα περάσαμε μέσα από γνωστά χωριά με τους εγκαινιασμένους περίφημους καταρράκτες Τόμσον. Άλλη εικόνα εδώ. Διαφορετικό το τοπίο. Κρύο φοβερό. Στα δωμάτιά μας το τζάκι ήδη ήταν αναμμένο. Πού να κοιμηθεί κανείς, χωρίς την κανονική φροντίδα! Ξύλα παντού, γιατί η περιοχή είναι δασώδης. Δεν χάνουμε χρόνο. Προγραμματίζουμε για την αυριανή μέρα.
Επόμενος σταθμός το δημοτικό μας σχολείο στο Λομπέρε με 500 μαθητές και 14 δασκάλους. Πάνε, τώρα, ίσως τριάντα χρόνια λειτουργίας του. Στις τάξεις, οι δάσκαλοι αφιερωμένοι στο καθήκον τους διδάσκουν. Μπήκαμε στις τάξεις. Με εντυπωσίασε η πειθαρχία και ο σεβασμός των μικρών παιδιών προς τους δασκάλους και τους ιερείς. Ήταν όλα τα παιδιά πρόθυμα ν’ απαντήσουν στις ερωτήσεις μας και να μας τραγουδήσουν.
Γυρίσαμε λίγα χρόνια πριν και είδαμε με τα μάτια της ψυχής μας τις δυσκολίες που υπήρχαν λόγω της ανομβρίας. Κάναμε το μεγάλο βήμα, θα φέρουμε αντλία με σωλήνες από την παρακείμενη λίμνη. Έτσι φέραμε ζωή στα παιδιά. Το νερό, πλούσιο και πολύτιμο, τώρα, φέρνει καρπούς για τα παιδιά. Δεν αγοράζουν λαχανικά. Ακόμα μπορούν και τα πουλούν στους χωρικούς δίπλα από το σχολείο. Τρώνε καθημερινά και προοδεύουν τόσο πολύ που δύο από τους απόφοιτους, που η Μητρόπολη τούς βοήθησε να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο, λόγω της άριστης επίδοσής τους, τώρα διδάσκουν στο ίδιο το σχολείο τους. Υπερήφανος, ο διευθυντής, καυχάται και ευχαριστεί την Ορθόδοξη Εκκλησία για τις προσπάθειες που καταβάλλει στο τομέα της παιδείας. Μια μεγάλη ηθική ικανοποίηση αισθανθήκαμε, όταν είδαμε τα αποτελέσματα των κόπων και των προσπαθειών μας.
Στη συνέχεια έγινε συνάντηση με τον υπεύθυνο του Υπουργείου Παιδείας, ο οποίος χειρίζεται τα εκπαιδευτικά θέματα της περιοχή. Συζητήθηκε διεξοδικά η προσπάθεια που καταβάλλει η Ορθόδοξη Εκκλησία, ώστε, μαζί με τη σωστή παιδεία, τη θρησκευτική ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση, μια και ο δάσκαλός τους είναι ιερέας, απόφοιτος της Πατριαρχικής Σχολής και του Ορθόδοξου Διδασκαλικού Κολλεγίου. Ακόμα μια ένδειξη για το πόσο σοφή ήταν η απόφασή μας να δίνεται η ευκαιρία στους υποψήφιους ιερείς μας να έχουν και δεύτερη ιδιότητα: εκείνη του δασκάλου.
Απ’ εκεί συνεχίσαμε στα ενδότερα, αφού διαβεβαιώσαμε ότι θα συνεχίζουμε τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα κατώτερης και μέσης παιδείας σ’ όλη την επικράτεια της Δημοκρατίας της Κένυας. Η πορεία ήταν δύσκολη, γιατί έπρεπε να περάσουμε ξανά μέσα από δύσβατες περιοχές, λόγω των συχνών τροπικών και καταρρακτωδών βροχών. Η περιοχή είναι γνωστή από τις πρόσφατες σφαγές · φιλοξενεί τρεις ή τέσσερις αντιμαχόμενες φυλές: Τουρκάνα, Ποκότ, Σαμπούρου και Κικούγιου. Είδαμε νέους ανθρώπους να κυκλοφορούν με όπλα για λόγους άμυνας, όπως μας εξήγησαν.
Ύστερα από πολύωρο ταξίδι, φθάσαμε εκεί που ήταν και ο λόγος της επίσκεψής μας. Ένας πρόχειρος ναός, ξύλινος μεν αλλά καλοφτιαγμένος, περιτριγυρισμένος από φυτείες καλαμποκιού. Θαυμάσαμε το έργο των ιερέων μας. Ο Δήμαρχος της περιοχής ήλθε και μας καλωσόρισε. Μάλιστα, σε ανάμνηση του γεγονότος, φυτέψαμε στο οικόπεδο της εκκλησίας δέντρα της περιοχής. Ένα πλούσιο γεύμα ήταν το αποκορύφωμα, στο σπίτι του ιερέα της φυλής Τουρκάνα. Οι δύο άλλοι ιερείς ανήκαν στις φυλές Κικούγιου και Νάντι.
Τη μέρα εκείνη ήταν η γιορτή του Αγίου Αποστόλου Βαρνάβα και έπρεπε να επισκεφθούμε και το Ορθόδοξο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό σε μια άλλη περιοχή παρ’ όλη την κούραση και την ταλαιπωρία. Το κέντρο αυτό φέρει την ονομασία Απόστολος Βαρνάβας. Ο ιερέας και η πρεσβυτέρα του, και οι δύο απόφοιτοι του Διδασκαλικού μας Κολλεγίου, πρωτοστατούν στο όλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Μια θαυμάσια βιβλιοθήκη, σπάνιο φαινόμενο, κοσμεί το όλο εκπαιδευτικό συγκρότημα, δωρεά της Μητροπόλεως. Βρισκόμαστε, κυριολεκτικά, στο πουθενά. Τα παιδάκια, με τις όμορφες στολές μας, μας υποδέχονται και εκτελούν ένα όμορφο πρόγραμμα τραγουδιών και χορών. Ενθαρρύναμε τις προσπάθειές τους και δώσαμε τις δέουσες οδηγίες και συμβουλές στους δασκάλους.
Ένας ιερέας τηλεφωνούμε επίμονα να επισκεφθούμε την ενορία του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται στο στάδιο οικοδομής. Μακρινές αποστάσεις. Δεν θέλαμε να απογοητεύσουμε τους πιστούς που περίμεναν εκεί από νωρίς το πρωί. Πράγματι άξιζε τον κόπο, παρ’ όλο που μας πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να φθάσουμε εκεί. Η μια έκπληξη υποδέχεται την άλλη. Έργο, που γίνεται με την προσπάθεια του ιερέα και των νεαρών ζευγαριών που στελεχώνουν το μικρό εκκλησίασμα της ενορίας αυτής. Θαυμάσαμε την αποφασιστικότητα, τη θέληση και την επιμονή των κατοίκων σ’ αυτή την τόσο απομακρυσμένη περιοχή. Όμως το μήνυμα της Ορθοδοξίας δίνει ζωή και ελπίδα στους φτωχούς μεν υλικά αλλά εκατομμυριούχους πνευματικά ανθρώπους.
Κάποιος αναγνώστης των γραφομένων ποιμαντικών μου επισκέψεων, με ρώτησε, δικαιολογημένα, ίσως, σκεπτόμενος ανθρώπινα τους κινδύνους, στους οποίους υποβάλλω τον εαυτό μου, επισκεπτόμενος επικίνδυνες περιοχές, όπου υπάρχουν πόλεμοι και τα παρόμοια: «Σεβασμιώτατε, έχετε ασφάλεια ζωής;» Και απάντησα: «Κύριε, ελέησον! Για ποιο λόγο να κάνω ασφάλεια; Σε τι θα με βοηθήσει; Εμείς έχουμε τον καλύτερο ασφαλιστή που μας προστατεύει και μας σκεπάζει παντού με τα Άγια χέρια Του». Το έχουμε εξάλλου πάρει απόφαση. Δεν φοβόμαστε ούτε τρομάζουμε. Βρισκόμαστε στα χέρια Του και δεν μας απασχολεί το θέμα της ζωής μας. Πού να βρούμε τον χρόνο για να σκεφτούμε πράγματα, τα οποία δεν θα μας βοηθήσουν στην προαγωγή του έργου της εξωτερικής ιεραποστολής. Αλίμονο! Ο Κύριος έχει τον πρώτο λόγο. Εκείνος είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας Του. Γνωρίζει τα πάντα. Αυτά ακριβώς που εμείς αγνοούμε. Εκείνος, ο Δημιουργός υπεράνω ορίων και φραγμών, γνωρίζει με ποιο τρόπο θα προαχθεί το έργο Του, ο λόγος Του ν’ ακουστεί και στο τέλος να μεταμορφώσει τον άνθρωπο και όλο το ανθρώπινο γένος. Πού καιρός να σκεφθώ για τη ζωή μου. Αν θα ζήσω και αν θα πεθάνω! Δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια.
Στα τριάντα πέντε τόσα χρόνια, που ζω και κινούμε στον χώρο της Αφρικής και ειδικότερα της ιεραποστολής, αλίμονο αν έχανα τον καιρό μου, για να σκεφθώ κάτι τέτοιο. Όσο ο Κύριος μου επιτρέπει ν’ αναπνέω, να κινούμαι και να έχω υγιείς σωματικές και πνευματικές δυνάμεις, θα συνεχίσω. Είμαι, μέσα μου, πεπεισμένος ότι ο Κύριος επαγρυπνεί και Αυτός θα ευλογήσει τις άγιες αυτές προσπάθειες για τη σωτηρία των ψυχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου