Ἂν ὑπάρχειἕνα γεγονὸς τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ τὸὁποῖο νὰ χωρεῖ στὴν ἐμπειρία μας αὐτὸ εἶναιἡ Ἀνάσταση. Ὁλόκληρη ἡ πίστη μας ἐξαρτᾶται ἀπὸτὴν Ἀνάσταση διότι, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται,κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν,κενὴ δὲ καὶ ἡπίστις ὑμῶν», καὶ τότε «ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμὲν»(A΄ Κορ. 15. 14, 19). Ἂνὁ Χριστὸς δὲν ἔχειἀναστηθεῖ τότε δὲν εἶναι ὁ Μεσσίας τοῦ κηρύγματός μας, οὔτε Αὐτὸς ποὺ ὁ ἴδιος διακήρυξε τὸνἙαυτό Του
Πηγή ενοριακή ζωή
νὰ εἶναι· στὴν περίπτωση αὐτὴπιστεύουμε σὲἕνα ψέμα καὶ ἡ ζωὴ στὴν ὁποίαἀποβλέπουμε, ἡ ζωὴ ἐκείνη τὴν ὁποία γνωρίζουμε ἐμπειρικὰ μέσα στὶς ψυχές, τὰ σώματα, τὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, δὲν εἶναι παρὰ μία ἀπάτη καὶ ἕνα ψέμα.
νὰ εἶναι· στὴν περίπτωση αὐτὴπιστεύουμε σὲἕνα ψέμα καὶ ἡ ζωὴ στὴν ὁποίαἀποβλέπουμε, ἡ ζωὴ ἐκείνη τὴν ὁποία γνωρίζουμε ἐμπειρικὰ μέσα στὶς ψυχές, τὰ σώματα, τὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, δὲν εἶναι παρὰ μία ἀπάτη καὶ ἕνα ψέμα.
Ἐμεῖςὅμως γνωρίζουμε ὅτι ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἕνα ἀληθινὸ γεγονὸς διότι γνωρίζουμε τὸν ἀναστημένο Χριστό. Δὲν Τὸν γνωρίζουμε ὅπως Τὸν γνώρισαν οἱ ἀπόστολοι, μέσα στὴ σάρκα. Δὲν Τὸν εἴδαμε στὰ χωριὰ τῆς Γαλιλαίας οὔτε στοὺς δρόμους τῆς Ἁγίας Γῆς. Μὲ τὸπνεῦμα μας ὅμως Τὸν γνωρίζουμε ἀναστημένο καὶ γνωρίζοντάς Τον μὲ αὐτὸτὸν τρόπο μποροῦμε νὰ ποῦμε μὲ βεβαιότητα ὅτι Αὐτὸςὁ ὁποῖος σήμερα ζεῖἔχει πράγματι ἀναστηθεῖ ἀπὸτοὺς νεκρούς.Πρὸς τὸ παρὸν ἐξακολουθοῦμε νὰ φωτιζόμαστε ἀπὸ τὴχαρὰ τοῦ Πάσχα, ὅμως οἱ μέρες περνοῦν: μὲ ποιὸ τρόπο νὰ διατηρήσουμε αὐτὸτὸ φῶς; Μποροῦμε νὰ τὸδιατηρήσουμε μόνο ἂν δὲ στρεφόμαστε ὁλοένα πρὸς τὰ πίσω γιὰ νὰξαναζήσουμε μὲτὴ σκέψη μας τὴ φωτεινὴ ἐκείνη βραδιὰ ἡὁποία ἀποκάλυψε τὴ δόξα τῆς Ἀνάστασης, μποροῦμε νὰ τὸδιατηρήσουμε μόνο ἂν πᾶμε μπροστά, ὄχι μόνοι τώρα ἀλλὰ μαζὶ μὲτὸν ἀναστημένο Κύριο. Ἔχετε ἀκούσει τὸ Χριστὸ νὰκαλεῖ τοὺς μαθητές Του νὰ ἐπιστρέψουν στὴ Γαλιλαία, ἐκεῖ ὅπουἄρχισε ἡ Ἄνοιξη τῆς πνευματικῆς τους ζωῆς, ὅπου εἶχαν βρεῖ καὶ ἀναγνωρίσει τὸν Χριστό, ὅπου γιὰ ἐκείνους ἄρχισε ἡ Ζωή. Δὲν εἶναι ὅμως ἀποκλειστικὰ στὴ Γαλιλαία, στὰ βάθη ἐκεῖνα τῆς ψυχῆς τὰ ὁποῖα διατηροῦν τὴ δροσιὰ τῆς πρώτης γνωριμίας καὶτὴν πρώτη μας ἀγάπη γιὰ τὸν Κύριο ποὺ θὰΤὸν βροῦμε, ἀλλὰ καὶ σὲἄλλα μονοπάτια.
Ὁ Χριστὸς ἔκανε μιᾶς ἡμέρας πορεία πρὸς τὴν Ἐμμαοὺς μαζὶ μὲ δύο μαθητὲς κι ἐκεῖἀποκάλυψε τὸν Ἑαυτὸ Του ὄχι μὲ τὸνὰ ἐμφανιστεῖ ἐξωτερικὰ μπροστὰ σ’ ἐκείνους ποὺ δὲν Τὸν εἶχαν ἀναγνωρίσει· ἀποκάλυψε τὸν Ἑαυτό Του μὲ τὴν κλάση τοῦ ἄρτου,μέσα στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ ταυτόχρονα μέσα στὸ μυστήριο τῆς ἀδελφοσύνης ποὺ γεννιέται ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ μοίρασμα τοῦ ψωμιοῦ στὸ ἴδιο τραπέζι. Τοὺςἀποκάλυψε μέσα σὲ μία σύντομη στιγμὴ ὅτι Ἐκεῖνος,ὄντας Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, εἶχε ἐξισώσει τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸν Ἑαυτό Του μὲ τὸ νὰγίνει ἄνθρωπος καὶ νὰ ὑψώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος μέσα στὸ ἀναστημένο σῶμα Του μέχρι τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι κι ἄλλα μονοπάτια στὰ ὁποῖα θὰ συναντήσουμε τὸν Χριστό, ὄχι μόνο τὸ μονοπάτι τῆς ἀβεβαιότητας σὰν κι ἐκεῖνο τῶν μαθητῶν τῆς Ἐμμαούς,ὄχι μόνο τὸ μονοπάτι τῆς ἐλπίδας καὶ τῆςἀναμονῆς τῶν ἕντεκα ποὺ εἶχαν ἐπιστρέψει στὴ Γαλιλαία, ἀλλὰκαὶ τὸ μονοπάτι τῆς ἀντίστασης,τοῦ ἀνταγωνισμοῦ, τῆς ἀνταρσίας,σὰν κι ἐκεῖνο τοῦ ἀποστόλου Παύλου ποὺβρῆκε τὸν Χριστὸ στὸ δρόμο του πρὸς τὴ Δαμασκὸ ὅπου πήγαινε σὰν διώκτης γιὰνὰ φέρει θάνατο καὶ καταστροφὴ στοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι λοιπὸν δυνατὸ νὰσυναντήσουμε τὸν Χριστὸ ὁποιοδήποτε δρόμο καὶ ἂνἀκολουθήσουμε. Ὅπου καὶ ἂν ὁδηγήσειὁ δρόμος μας ἂς κοιτάξουμε προσεκτικὰ τὸ πρόσωπο ποὺ περπατεῖ πλάι μας· μπορεῖ νὰεἶναι ὁ Χριστὸς σὲ κρυμμένη μορφή, ἕτοιμος νὰ μᾶςἀποκαλύψει τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπινού μας πεπρωμένου μὲ τὴν ἀδελφικὴ καὶ ἁπλὴ ἀγάπη.
Ἂς μὴν κοιτάζουμε λοιπὸν συνεχῶς πίσω σ’ ἐκείνη τὴ φεγγοβόλα, θριαμβευτική, χαρούμενη νύχτα κατὰ τὴν ὁποία μᾶς φανερώθηκε ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀνάστασης.Ἡ ἀλήθεια αὐτὴἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ ἀνάμεσά μας, τὸ φῶς δὲν ἔχει σβηστεῖ, δὲν ἔχει λιγοστέψει, μόνο ποὺτώρα ἀντὶ νὰφέγγει μὲ τὴ λάμψη τῆς νύχτας τοῦ Πάσχα φέγγει σὰν τὸ «ἱλαρὸν φῶς», «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰω. 1, 9). Ἂς περπατήσουμε μέσα σ’ αὐτὸ τὸφῶς, ἂς ζήσουμε μὲ τὴν καθοδήγησή του, ἂς εἴμαστε «τέκνα φωτός», καὶ τότε ὁ Χριστὸς ποτὲ δὲν θὰ φύγει μακριά μας, ἡ Ἀνάσταση θὰ ζεῖ στὶς ψυχές μας καὶ ἡαἰώνια εὐφροσύνη σ’ ὁλόκληρο τὸ εἶναι μας.
Ἀπό τό βιβλίο: «Ἡμέρα Κυρίου»,
Ἐκδόσεις Ἀκρίτας
Πηγή: imverias.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου