Βαπτίσεις στο Καμπότζι και στη Μτουμπανιάμα του Μαλάουϊ

Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός"

Με την ευχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ιωακείμ, στα τέλη Μαΐου αποφασίσαμε να εξορμήσουμε στην επαρχία Καμπότζι και πιο συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, όπου θα τελούσαμε τις ομαδικές βαπτίσεις και τους γάμους αρκετών ιθαγενών της γύρω περιοχής.

Εδώ και έναν χρόνο, ο φιλότιμος Ιερέας της Ενορίας π. Σωφρόνιος κάνει σοβαρές προσπάθειες, να συγκεντρώσει, να διδάξει, να κατηχήσει το ποίμνιό του και να το οδηγήσει στο σωτήριο Άγιο Βάπτισμα. Όλος ο πνευματικός κόπος και οι προσευχές αυτής της χρονιάς ευλογούνται με το μυστήριο αυτό, το οποίο τελείται μία φορά τον χρόνο.

Στην Ενορία του Αγίου Γεωργίου, με τη βοήθεια του Θεού, καταφέραμε να σιτίζουμε καθημερινά εβδομήντα περίπου παιδιά και όλες οι οικογένειές τους προσήλθαν για να βαπτισθούν την ορισμένη ημέρα.

Πηγή : Στον Ορθίδοξο Αμπελώνα της Αφρικής

Κάθε Κυριακή ο Ιερός Ναός ζωντανεύει, καθώς με τη Χάρη του Θεού και την αγάπη και την απλότητα του Ιερέα, γεμίζει από πιστούς. Σωστό πανηγύρι. Χαίρεται η ψυχή σου να ακούς τους ιθαγενείς να ψέλνουν όλοι μαζί το «Κύριε ελέησον» και να γεμίζει ο αέρας με τις αρμονικές φωνές τους «Αμπουΐε μουτιτσιτίρε τσιφούντο» και όταν απαγγέλλουν το Σύμβολο της Πίστεως η την Κυριακή Προσευχή. Μετά τη Θ. Λειτουργία γίνονται τα κατηχητικά μαθήματα και ακολουθούν αθλοπαιδιές. 

Οι βαπτίσεις έγιναν στο πανέμορφο Βαπτιστήριο, έξω από τον Ι. Ναό, με τάξη και ταπεινή μεγαλοπρέπεια. Στο μυστήριο συμμετείχαν οι ιθαγενείς Ιερείς, ο π. Νικόδημος, ο π. Σωφρόνιος, ο διάκονος Ιωακείμ και ο διάκονος Τιμόθεος. Οι πιστοί με εντυπωσιακή υπομονή και τάξη πλησίαζαν στο Βαπτιστήριο και οι Ιερείς τελούσαν την τριπλή κατάδυση και ανάδυση.

Πόσοι άγγελοι θα παρίσταντο αοράτως γύρω μας; Τι χαρά στους Ουρανούς που κάποιες ψυχές σήμερα βρήκαν το μονοπάτι που οδηγεί στη σωτηρία και εντάχθηκαν στο σώμα της Μίας, Αγίας, Ορθόδοξης Εκκλησίας μας;

Η ατμόσφαιρα χαρμόσυνη. Αυτή τη μοναδική στιγμή στη ζωή του καθενός, η Εκκλησία του ανοίγει την αγκαλιά της και τον υποδέχεται στους κόλπους της, με μοναδικό ζητούμενο τη μετάνοια και τον αληθινό πόθο της ψυχής του να σωθεί κοντά στον Δημιουργό της.

Τη χαρά των βαπτίσεων συμπλήρωσαν οι χαρές των γάμων, που ακολούθησαν. Αυτό είναι το τυπικό που ακολουθούμε εδώ, καθώς οι ενήλικες που έρχονται στην Εκκλησία μας έχουν οικογένεια και η ευλογία της σχέσης τους είναι απαραίτητη.

Τα μεγάλα αυτά πνευματικά γεγονότα συνοδεύτηκαν την επόμενη μέρα από τον αδόκητο θάνατο του νεοφώτιστου ιθαγενή Γεώργιου. Όλοι απορήσαμε για το σχέδιο του Θεού καιθυμηθήκαμε με πόση ανυπομονησία περίμενε τη μέρα της βαπτίσεώς του. Κάποιοι μάλιστα σχολίασαν ότι ο Θεός τον πήρε κοντά του με το λάδι της βάπτισης ακόμα στο δέρμα του. Ο Κύριος να τον αναπαύσει και να φωτίζει καθημερινά τους υπόλοιπους.   

Πρόσφατα, όμως, ξεκινήσαμε ακόμη μία ιεραποστολική δραστηριότητα. Αυτή τη φορά σε ένα όμορφο αφρικανικό χωριό, τη Μτουμπανιάμα. Εκεί, πριν λίγο καιρό άρχισε να χτίζεται μία μεγαλοπρεπής Εκκλησία προς τιμή των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης.

Σε επίσκεψή μας στο χωριό μας περίμεναν πολλές εκπλήξεις και χαρές. Από τη μία, χαρήκαμε, όταν αντικρίσαμε τον ανεγειρόμενο Ιερό Ναό να βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της ανοικοδόμησής του. Ο εργολάβος έχει τοποθετήσει και τα ξύλα της σκεπής και υπολείπεται μόνο η κάλυψη της στέγης για την ολοκλήρωση του έργου.

Συγκινηθήκαμε ιδιαίτερα που χάριτι Θεού βρήκαμε ολοκληρωμένο το βαπτιστήριο στο εσωτερικό του Ι. Ναού, παρότι το όλο οικοδόμημα είναι ημιτελές. Έτσι διευκολυνθήκαμε στην τέλεση των βαπτίσεων, που είχαμε προγραμματίσει.

Μεγαλύτερη όμως χαρά λάβαμε, όταν είδαμε τους Χριστιανούς μας να μας περιμένουν. Να μας υποδέχονται με ανακούφιση, καθώς πρόσμεναν πολύ καιρό την ώρα της βάπτισής τους εντός του νεόδμητου Ι. Ναού.

Έτσι, λοιπόν, πολύ πρωί, το Σάββατο 20 Ιουνίου, ξεκινήσαμε με τις Ευχές των Κατηχουμένων και συνεχίσαμε με όλα τα προβλεπόμενα για το Μυστήριο. Οι ιθαγενείς με καμάρι ενδύθηκαν τους λευκούς χιτώνες της βάπτισης και δεν άργησε να έρθει και η μοναδική στιγμή στη ζωή του κάθε Χριστιανού, κατά την οποία βυθίζεται μέσα στο καθαγιασμένο νερό της βάπτισης ο παλαιός άνθρωπος. Από εκεί αναδύεται ο νέος, ο καθαρός, ο καινός, ο ανακαινισμένος εν Χριστώ άνθρωπος. Αυτός που από δω και πέρα για προτεραιότητα και για σκοπό της ζωής του βάζει το έργο του αγιασμού του και της πνευματικής προκοπής του και όχι τη μονομερή απασχόληση με την υλική προκοπή.

Μαζί μας ήταν οι ιθαγενείς συνεργάτες της Ιεραποστολής μας, ο π. Νικόδημος, ο π. Ιεζεκιήλ, ο διάκονος Ιωάννης και ο διάκονος Ιωακείμ. Έτσι, με τον κατάλληλο συγχρονισμό, μέχρι το μεσημέρι καταφέραμε να βαπτίσουμε τους πρώτους Ορθοδόξους Χριστιανούς στην νεοϊδρυθείσα Ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

Με ζήλο και με λόγια σοφά ο π. Νικόδημος τους μίλησε, για περισσότερο από μία ώρα, στα τσιτσέουα, για τη Μητέρα Εκκλησία, για τα καθήκοντα που από εδώ και πέρα θα έχουν ως Χριστιανοί, και πολλά άλλα χρήσιμα. Αμέσως μετά συστήσαμε στους νεοφώτιστους ενορίτες τον π. Ιεζεκιήλ, ο οποίος θα είναι ο εφημέριός τους και θα τους επισκέπτεται μία φορά κάθε μήνα, για να τελούν τη Θεία Λειτουργία. Στο μέλλον ελπίζουμε ο Θεός να τους χαρίσει έναν μόνιμο ιερέα για να τους εξυπηρετεί καθημερινά.

Μας έκανε εντύπωση ότι σε αυτό το χωριό οι νεοφώτιστοι είχαν ιδιαίτερη ευσέβεια και ευλάβεια. Για παράδειγμα, όταν κινούνταν μέσα στον Ι. Ναό και στρέφονταν προς το Ιερό Βήμα, έσκυβαν με υπόκλιση, έκαναν ευλαβικά τον σταυρό τους και συνέχιζαν. Επίσης, μας εντυπωσίασε η αυτοθυσία και η ευαισθησία ενός ηλικιωμένου ζευγαριού. Από τη χαρά τους για την ομαδική βάπτιση, παρόλο που ζουν σε τέλεια ανέχεια λόγω της υπερβολικής τους φτώχειας, προσέφεραν από μόνοι τους στα 35 νεοφώτιστα άτομα το γεύμα, που ακολούθησε μετά το Μυστήριο. Και μπορεί να ήταν γεύμα φτωχό και ταπεινό, αλλά ήταν γεμάτο από θυσία και αγάπη.

Επίσης, κάτι ακόμη συγκινητικό, που μας εντυπωσίασε, είναι ότι κάποιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μας από άλλες Ενορίες, ξεκίνησαν από πολύ μακριά. Ήρθαν με τα πόδια η με ποδήλατα, μόνο και μόνο για να πάρουν την ευλογία και να παρευρεθούν σε αυτό το χαρμόσυνο γεγονός, που έγινε στο χωριό Μτουμπανιάμα.

Μαζί με αυτή την ομάδα των επισκεπτών ήταν και ένας νεαρός ιθαγενής, που ξεχώριζε από τους άλλους από τα σπασμένα μυωπικά γυαλιά που φορούσε. Πόση ανέχεια και φτώχεια, ώστε να υποβάλλεται σε τέτοια ταλαιπωρία και να ταξιδέψει από την διπλανή Ενορία με ραγισμένους φακούς. Και μάλιστα με ζήλο προσφέρθηκε και μας βοήθησε, ώστε να γραφτούν όλα τα ονόματα των νεοφωτίστων σε καρτέλες. Έτσι συνηθίζουμε να τα γράφουμε και να τους τα δίνουμε, για να θυμούνται και να μην ξεχάσουν το νέο χριστιανικό τους όνομα. Ποιός ξέρει άραγε τι μέλλον επιφυλάσσει ο Θεός γι’ αυτόν τον νέο, με τον τόσο μεγάλο ζήλο.

Δόξα Σοι ο Θεός! Η αρχή έγινε! Αυτοί οι Χριστιανοί είναι οι πρώτοι! Είναι η μαγιά, το φύραμα. Είναι αυτοί που θα ανοίξουν τον δρόμο, για να ακολουθήσουν και άλλοι. Γι’ αυτό η σημερινή ημέρα έχει πολύ μεγάλη αξία και ευγνωμονούμε τον Θεό, που μας αξίωσε να συμμετέχουμε σε αυτό το γεγονός.

Οι ιθαγενείς, όμως, αδελφοί μας στη Μτουμπανιάμα και όλοι εμείς φυσικά είμαστε ευγνώμονες στον δωρητή από την Ελλάδα που ανήγειρε αυτή την Εκκλησία. Να είναι σίγουρος  ότι, αν κρατήσει την καρδιά του ταπεινή, θα έχει πολύ μισθό από τον Θεό. Και κάθε φορά που γίνεται η Θεία Λειτουργία η μία Βάπτιση η άλλο Μυστήριο, η ευλογία θα αγγίζει και τη δική του ψυχή και των συγγενών του, ζώντων η κεκοιμημένων. Ειδικά στα χρόνια μας, που όλα γίνονται από το υστέρημα και η κάθε δωρεά διατίθεται με μεγάλη δυσκολία, χρειάζεται γενναία καρδιά και αυτοθυσία για να βοηθήσει κάποιος.

Από τις πιο όμορφες στιγμές μας την ημέρα εκείνη, ήταν όταν βλέπαμε τις αφρικανές μητέρες να φέρνουν αγκαλιά τα μικροσχηματισμένα 7-8 μηνών βρέφη τους, για να τα βαπτίσουμε. Αυτά τα μωράκια ήταν τόσο γλυκούλια και τόσο ευαίσθητα αλλά και τόσο ιδιαίτερα συνάμα. Σ’ εμάς τους λευκούς φαντάζουν σαν σοκολατένια με τα σγουρά μαλάκια τους και τα γεμάτα απορία βλέμματά τους, που θα μας μείνουν αξέχαστα! Σκεφτόμαστε ότι στην Ελλάδα είναι απόλυτα φυσικό να βαπτίζεται κάποιος σε μικρή ηλικία, αλλά εδώ στην Αφρική αυτό είναι πολύ σπάνιο. Ιδιαίτερα σε αυτή τη νεοσύστατη Ενορία ριγούμε, αναλογιζόμενοι πως τα ξεχώρισε η Θεία Χάρη. Τα αξίωσε από βρέφη να προικιστούν με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, να ενταχθούν στο Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού μας και να γνωρίσουν την Ορθή Πίστη.

Στους νεοφώτιστους δίνουμε πάντα ως δώρο μία εικόνα του Χριστού και μία της Παναγίας, έναν Σταυρό και ένα Προσευχητάριο, μεταφρασμένο στα τσιτσέουα, και τους συμβουλεύουμε πόσο πολύ πρέπει να τα σέβονται και να τα χρησιμοποιούν. Κάναμε και γι’ αυτούς την ίδια χειρονομία με την ευχή να προκόψουν πνευματικά.

Έφτασε η ώρα να αποχωρήσουμε από το χωριό Μτουμπανιάμα. Ξεκινήσαμε το ταξίδι του γυρισμού νιώθοντας στις καρδιές μας χαρά και ευγνωμοσύνη. Οι σημερινοί νεοφώτιστοι έχουν μπει μέσα στην καρδιά μας. Παρόλο που οι γνώσεις τους για την Ορθοδοξία είναι ελάχιστες, έχουν αυτόν τον έμφυτο σεβασμό και την ευλάβεια. Αυτοί οι νεοφώτιστοι, μπορεί να έχουν πολλά ακόμη να μάθουν για την πίστη μας, αλλά συγχρόνως έχουν και πολλά να μας διδάξουν, όλους εμάς που έχουμε μιά πίστη, η οποία αριθμεί 2000 χρόνια τώρα. Συχνά νιώθουμε ότι προσφέρουμε ένα, αλλά εκείνοι μας δίνουν δέκα με το παράδειγμά τους.

Είθε ο Κύριος και Θεός μας να μας αξιώσει σύντομα να ξανάρθουμε κοντά τους και να χαρούμε με την πνευματική τους πρόοδο.

Ο Πανάγαθος Θεός ας μας ευλογεί όλους και ας μας χαρίζει την αυτοθυσία και την αγάπη για την Αγία Πίστη μας, μα και τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας στον «ακριτικό αυτό αγρό», που μας αξίωσε να υπηρετούμε εδώ στην Αφρική.                                                                                                      

                                                                 

 π. Ερμόλαος Ιατρού