H προστασία της Παναγίας

Οι Ισραηλίτες πορεύτηκαν από την Αίγυπτο προς τη Γη της Επαγγελίας υπό την καθοδήγηση και προστασία ενός απλανούς και μοναδικού οδηγού. Μια νεφέλη υψωνόταν μπροστά τους και προπο-ρευόταν συνεχώς επί σαράντα χρόνια δείχνοντάς τους τον δρόμο. Την ημέρα έριχνε σκιά και τους δρόσιζε από τον καύσωνα της ερήμου. Τη νύχτα γινόταν στύλος πυρός, φωτεινή νεφέλη, για να τους φέγγει. 

Πηγή : Φανεωμένη Χολαργού

Τίποτε άλλο δεν έχω να Σού πω, παρά μόνο πως χαίρομαι που γνώρισα Εσένα!

Στο σκληρό ρωσο-γερμανικό πόλεμο του 1941, ανάμεσα στους χιλιάδες νεκρούς κι ο νεαρός ρώσος στρατιώτης, στην τσέπη του οποίου βρέθηκε το γράμμα προς τον Θεό.
Άκουσε, Θεέ μου. Ποτέ στη ζωή μου δεν μιλούσα μαζί Σου. Σήμερα όμως θέλω για πρώτη φορά ν΄ απευθυνθώ σε Σένα. Ξέρεις, από τα παιδικά μας χρόνια, μάς έλεγαν ότι δεν υπάρχεις. Κι εγώ ο ανόητος το πίστευα... Ποτέ δεν πρόσεξα γύρω μου τη δημιουργία Σου. Αλλά απόψε τη νύχτα, σηκώνοντας τα μάτια από την τρύπα στη γη που άνοιξε μια χειροβομβίδα, σηκώνοντας τα μάτια στον ουρανό με τα άστρα, κατάλαβα ξαφνικά –θαυμάζοντας τον ουράνιο θόλο- πόσο σκληρή ήταν εκείνη απάτη.
Πηγή : Φανερωμένη Χολαργού

Την πίκρα μου τη μοιραζόμουν με το Θεό, γι’ αυτό και άντεχα.

                   

 Μια πολύ γλυκιά κυρία, μου διηγήθηκε τα παρακάτω:

- Τον άνδρα μου τον παντρεύτηκα με προξενιό. Όμως χωρίς να το ξέρω, εκείνος αγαπούσε και είχε χρόνια δεσμό με μια κοπέλα, που οι δικοί του δεν την ήθελαν, αλλά αυτός δεν έπαψε ποτέ να την αγαπά.

Παντρευτήκαμε. Η μέρα του γάμου ήταν πολύ όμορφη.
Όμως οι όμορφες μέρες ήταν μόνο τρεις. Από την τέταρτη μέρα και επί δέκα επτά χρόνια η ζωή μου δίπλα του ήταν μια κόλαση. Όταν τον ρώτησα γιατί μου φερόταν τόσο άσχημα, μου αποκάλυψε πως αγαπούσε άλλη γυναίκα κι όχι εμένα. Έπεσα από τα σύννεφα!
Πηγή : Ενορικαή ζωή

Νικολάου, μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής: Ἡ συνάντηση τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν κόσμο

Ἢ ὑπάρχει ὁ Θεὸς καὶ τοῦ ἀξίζουν τὰ πάντα. Ἢ δὲν ὑπάρχει καὶ νὰ τελειώσει τὸ παραμύθι. Καὶ ὑπάρχει... Καὶ μάλιστα ὑπάρχει γιὰ νὰ κοινωνεῖται. Ὁ Θεὸς εἶναι πρῶτον ὑπαρκτός, δεύτερον ἀληθινὸς καὶ τρίτον μεθεκτός, κοινωνίσιμος καὶ κοινωνούμενος.

Ἡ σημερινὴ λοιπὸν δική μας συνάντηση θέλει νὰ παραπέμψει σὲ αὐτὴν τὴν συνάντηση μὲ τὸν Θεό. Μιὰ συνάντηση ποὺ ἐνίοτε προκύπτει μέσα ἀπὸ μιὰ ἀνεξήγητη ἐσωτερικὴ ἀποκάλυψη ἢ ἀπὸ μιὰ ασυνήθη θαυματουργικὴ ἐμπειρία.

Ἄλλοτε πάλι ἔρχεται ὡς ἀποτέλεσμα εἰλικρινοῦς ἀναζήτησης ἢ φυσικὴ συνέπεια πνευματικὰ ὑγιοῦς ἀγωγῆς. Μπο-ρεῖ ὅμως νὰ ἔλθει καὶ ὡς καρπὸς ἑνὸς ὑπέρλογου ρίσκου . Ὁ Θεὸς βέβαια ἐμφανίζεται καὶ μέσα ἀπὸ τὴν ἁπλότητα, ἀνιχνεύεται μέσα στὴν ἰσορροπία τῆς μεσότητος, συναντᾶται ὅμως κυρίως μέσα ἀπὸ τὴν ἀκρότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσης καὶ βούλησης. Στὸ μεθόριο τοῦ φυσικοῦ μὲ τὸ

πηγή αηδόνι

Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, μια μεγάλη προσωπικότητα της αρχαίας Εκκλησίας († 23 Οκτωβρίου)

Άγιος Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων (23 Οκτωβρίου).
Ο άγιος Ιάκωβος ήταν υιός του Ιωσήφ του Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο.
Ευλογήθηκε παρά Θεού όταν ήταν ακόμη στην κοιλία της μητρός του, και υπήρξε τόσο δίκαιος στον βίο του ώστε όλοι οι Εβραίοι τον αποκαλούσαν «Δίκαιο» και «Ωβλία», που στα εβραϊκά σημαίνει «προμαχών λαού» και «δικαιοσύνη». Από την παι­δική ήδη ηλικία, ο Ιάκωβος έζησε με την πιο αυστηρή άσκηση. Δεν έπινε κρασί ούτε άλλα δυνατά ποτά. Μιμούμενος τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, δεν έτρωγε ποτέ τίποτε από όσα έχουν πνοή ζωής μέσα τους. Ξυράφι ποτέ δεν πέρασε επί της κεφαλής του, όπως ορίζει ο Νό­μος για όσους αφιερώνονται στον Θεό (Αριθ. 6, 5). Ποτέ του δεν λου­ζόταν και δεν χριόταν με έλαιο, προκρίνοντας τη μέριμνα της ψυχής έναντι εκείνης του σώματος.
 Πηγή : Αντέχουμε

Στους οπου γης Πνευματικους,τους αοκνους και ακαματους διακονους, Χριστου και ανθρωπων

 

Δειλινο. Υπερκοσμια ησυχια επικρατει μεσα στο Ιερο.Μια ελαχιστη ποσοτητα θυμιαματος περιφερεται ακομη, και καθαγιαζει τον αερα, ο οποιος σιωπα, συγκλονισμενος, απο τα φρικτα μυστηρια που εζησε στην πρωϊνη λειτουργια, αυτοπτης και αψευδης μαρτυρας, της σφαγης του Αμνου, υπερ αφεσεως αμαρτιων και ζωης αιωνιου, απαντων ημων.

 Ο Ναος...
Μικρος ενοριακος, τυπικος, αλλα ζεστος συναμα και προπαντων με αγαπη κτισμενος και αφιερωμενος, με διττη φυση και υποσταση, προερχομενος απο την αιωνιοτητα της του Θεου ευδοκιας, αλλα και το το καθημερινο υστερημα των ανθρωπων.πηγή : Προσκυνητής

Ουγκάντα :Αναπολώ όλες τις στιγμές που έζησα (πάντα με δάκρυα στα μάτια)

 Της Κωσταντίνας Αγγελοπόύλου *

Αφρική, Ουγκάντα… Είναι δύσκολο να περιγράψεις με λόγια τα όσα έζησες, είδες, άκουσες και ένιωσες εκεί!

Βλέποντας το έργο του μοναστηριού της Χρυσοπηγής, από τις προηγούμενες αποστολές στην Ουγκάντα,  σκεφτόμουν «Βρε λες να πάω φέτος; Θα αντέξω  εγώ τόσο καιρό κάτω; Και οι άνθρωποι εκεί πως θα με αντιμετωπίσουν;» Τελικά πήρα την απόφαση και πήγα έχοντας μαζί μου τις σκέψεις και τις ευχές της οικογένειας και των φίλων μου.

Είπε ο άγγελος: Μόνο αυτούς που κοπιάζουν, φροντίζω!

Ένας υποτακτικός, νέος στην ηλικία και καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, ανέβαζε από την θάλασσα μέχρι την καλύβα τους το φορτίο στην πλάτη.

Από τον πολύ κόπο σαν να δυσανασχέτησε.

Παρακάλεσε λοιπόν τον γέροντά του να του επιτρέψει να χρησιμοποιεί υποζύγιο, για να ανεβοκατεβαίνει ο ίδιος και να μεταφέρει τα απαραίτητα.

Ο γέροντας, γνωρίζοντας την αδυναμία του, του επέτρεψε να πάρει ένα για τον σκοπό αυτό.

Μία μέρα, καθώς ανέβαζε με το γαϊδουράκι το φορτίο του, σε μία στροφή, εκεί που είναι το δυσκολότερο σημείο του δρόμου (στο μονοπάτι προς μικρή Αγία Άννα στο Άγιο Όρος), εκεί ακριβώς βλέπει ένα λαμπροφορεμένο νέο να βαστάει στα χέρια του ένα σφουγγάρι, με το οποίο σκούπιζε τον ιδρώτα από το μέτωπο των διερχομένων πατέρων, και του θυμίαζε.

πηγή εμοριακή ζωή

Ενας αφανής άγιος Ιερεύς.

Γράμματα πολλά δεν έμαθε, με δυσκολίες τελείωσε το σχολαρχείο της εποχής εκείνης, βαδίζοντας καθημερινώς δύο και πλέον ώρες για την πλησιέστερη κωμόπολη, ο Ευθύμιος.

Από μικρός αγαπούσε την Εκκλησία βοηθώντας σαν παπαδάκι τον ευλαβή παππού του στην ψαλτική. Έτσι έμαθε την τάξη της Εκκλησίας και συγχρόνως να ψάλλει. Κι όταν έφυγε για την άλλη ζωή ο παππούς, έμεινε μοναδικός ψάλτης της Εκκλησίας ο Ευθύμιος.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

ΩΦΕΛΙΜΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ .

πηγή :Agioritikovima.gr          

• Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει τό λογικό καί δέ βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει τό λογικό, γιά νά βλέπει καθαρά τήν αιτία κάθε πράγματος.

• Η ψυχή είναι πολύ βαθιά καί μόνο ο Θεός τή γνωρίζει.

• Γιατί νά κυνηγάμε τά σκοτάδια; Νά, θά ανάψουμε τό φώς καί τά σκοτάδια θά φύγουν μόνα τους. Θά αφήσουμε νά κατοικήσει σ' όλη τήν ψυχή μας ο Χριστός καί τά δαιμόνια θά φύγουν μόνα τους.

• Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο τό καλό, τήν αγάπη γιά όλο τόν κόσμο. Τό κακό, η αμαρτία, τό μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δέν μπορούν, δέν έχουν θέση, νά μείνουν.

Ιεραποστολή : Αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει

 

φωτογραφίες : Γιώργος Αγγελόπουλος

Την Κυριακή  8 Οκτωβρίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη ιεραποστολική γιορτή ,Κι αυτό γιατί με χαρά και ευγνωμοσύνη στο Θεό παρακολουθήσαμε την διακονία της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής το φετινό καλοκάιρι στην Αφρικανική χώρα της Ουγκάντας.

Ήταν όλοι εκεί!! Οι εθελοντές  της πρώτης και της δεύτερης ομάδας της 6^ης αποστολής που κατεβαίνοντας στην Ουγκάντα ,.δίνουν ψυχή σε αυτό το ιεραποστολικό όνειρο.

 

Η εκδήλωσή μας που είχε τον τίτλο «Ιεραποστολή : Αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει-Παρουσίαση της 6^ης αποστολής μας στην Ουγκάντα»μίλησε ακριβώς για αυτό το πράγμα.Για ένα συνεχιζόμενο θαύμα που επιτελείται εδώ και έξι χρόνια με κέντρο το χωριό Λουγκουζί στις ψυχές εκατοντάδων ανθρώπων .Ακόμη αναφέρθηκε στη νέα δραστηριότητα που ξεκίνησε στο χωριό Ρουμπάλλε στην περιοχή Μπαραρά.Μίλησε  για τις στιγμές που έζησαν και φέτος και οι δύο ομάδες της αποστολής μας.

Στο ξεκίνημα της εκδηλώσεως αναφερθήκαμε στο πλαίσιο μέσα στο οποίο κινηθήκαμε στην έκτη αποστολή μας.Ταξιδέψαμε με εικόνα και ήχο ,με λόγο και πρόσωπα στην οικεία ομιρφιά της χώρας και δώσαμε υπόσχεση να συνεχίσουμε σύμφωνα με τον λόγο του π.Γεωργίου Νυόμπι να μην σωθούμε μόνοι μας.

Οι εθελοντές μέσα από προσωπικές μαρτυρίες μας ταξίδεψαν στην Ιεραποστολή και μας έκαναν μετόχους αυτής της μεγάλης χαράς.Στο τέλος της εκδηλώσεως ο Φοιτητής θεολογίας Χριστοφόρος Μουγίγκο ευχαρίστησε όλους όσοι εργάζονται για την Ιεραποστολή στην πατρίδα του.

Δεν έχουμε τίποτε άλλο παρά να ευχαριστήσουμε τον Αγιο Θεό που μας επιτρέπει να διακονούμε  και να βρισκόμστε εδώ και  πέντε  χρόνια εκεί αλλά και όλους εσάς που βοηθάτε  με κάθε τρόπο ,κυρίως με την ψυχή και την προσευχή σας την υπόθεση της Ιεραποστολής.Ο Θεός βλέποντας για τις θυσίες και τους κόπους σας να ευλογεί εσάς και τις οικογένειές σας.

Ευχαριστούμε και όλους εκείνους που αφανώς προσφέρουν από το περίσευμα της καρδιάς και της αγάπης τους σε τέτοιες εποχές.

Στο τέλος της εκδηλώσεως δημιουργήθηκε φιλανθρωπικό παζάρι  για να ενισχυθεί το έργο της Ιεραποστολής.Τέλος διατέθησαν δωρεάν κουμπαράδες  «από καρδιάς» για όποιον θα ήθελε να βοηθήσει και με αυτόν τον τρόπο την προσπάθειά μας.

Ευχαριστούμε  τέλος τους εθελοντές της αποστολής και όλα τα παιδιά και τις κυρίες που εργάσθηκαν για την εκδήλωσή μας.

Πόσο δύσκολο είναι να μην κρίνουμε τον διπλανό μας;

«Όλος ο αγώνας πρέπει να αποβλέπει στο να μην κρίνουμε τον πλησίον. Γιατί όταν το χέρι του Κυρίου φόνευσε όλα τα πρωτότοκα στη χώρα της Αιγύπτου, δεν έμεινε σπίτι που να μην είχε νεκρό».

Τον ρωτάει ο αδελφός: «Τι σημαίνουν τα λόγια αυτά;» «Σημαίνουν ― είπε ο Γέροντας ― ότι, εάν όλα εκείνα που μας εμποδίζουν μας αφήσουν να δούμε τις αμαρτίες μας, δεν θα βλέπουμε τις αμαρτίες του πλησίον.

  Άλλωστε είναι ανοησία, ενώ εχει δικό του νεκρό ο άνθρωπος, να τον αφήσει και να πάει να κλάψει το νεκρό του πλησίον.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Άγιος Νικόλαος Πλανάς: Γνωρίζω έναν ιερέα εις τας Αθήνας.

Μεταξύ των υπαρχόντων ιερέων υπάρχουσιν ακόμη πολλοί ενάρετοι και αγαθοί, εις τας πόλεις και εις τα χωρία.

Είναι τύποι λαϊκοί, ωφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ας μην εκφωνούσι λόγους. Ηξεύρουσιν αυτοί άλλον τρόπον πώς να διδάσκωσι το ποίμνιον.

Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας. Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκώτερος των ανθρώπων.

Διά πάσαν ιεροπραξίαν αν τού δώσης μίαν δραχμήν, ή πενήντα λεπτά, ή μίαν δεκάραν, τα παίρνει. Αν δεν τού δώσης τίποτε, δεν ζητεί. Διά τρεις δραχμάς εκτελεί παννύχιον Ακολουθίαν, Λειτουργίαν, Απόδειπνον, Εσπερινόν, Όρθρον, Ώρας, το όλον διαρκεί εννέα ώρας. Αν τού δώσης μόνο δύο δραχμάς, δεν παραπονείται. Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τα μνημονευτέα ονόματα των τεθνεώτων, αφού άπαξ τού το δώσης, το κρατεί διά πάντοτε.
Πηγή Ενοριακή ζωή

Αγιος Γέροντας Παΐσιος: «Η μεγαλύτερη περιουσία για τον κόσμο είναι η ευχή των γονέων».

Όπως και στην μοναχική ζωή η μεγαλύτερη ευλογία είναι να πάρης την ευχή του Γέροντά σου. Γι’ αυτό λένε: “Να πάρης την ευχή των γονέων”.

Μια μάνα, θυμάμαι, είχε τέσσερα παιδιά και έκλαιγε η καημένη: “Θα πεθάνω με τον καημό, μου έλεγε, δεν παντρεύτηκε κανένα παιδί. Κάνε προσευχή”. Χήρα γυναίκα εκείνη, ορφανά αυτά, τους πόνεσα. Κάνω προσευχή, κάνω προσευχή, τίποτε. Λέω, “κάτι συμβαίνει εδώ”. “Μας έχουν κάνει μάγια”, έλεγαν τα παιδιά. “Δεν είναι μάγια, φαίνεται αυτό, όταν είναι από μάγια. Μήπως σας καταριόταν η μάνα σας;” τα ρωτάω. “Ναι, Πάτερ, μου λένε, η μητέρα μας, όταν ήμασταν μικρά, επειδή ήμασταν πολύ ζωηρά, μας έλεγε συνέχεια από το πρωί μέχρι το βράδυ: “Κούτσουρα να μείνετε, κούτσουρα να μείνετε””. “Πάτε να τραντάξετε την μάνα σας, τα λέω, και να της πήτε να μετανοήση, να εξομολογηθή και από ‘δω και πέρα να σας δίνει ευχές συνέχεια”. Μέσα σε ενάμισι χονο παντρεύτηκαν και τα τέσσερα. Εκείνη η καημένη ήταν χήρα γυναίκα, ήταν, φαίνεται, και στενόκαρδη, και εκείνα ζωηρά, την έσκαγαν, και έτσι τα καταριόταν.

πηγή : Ενοριακή ζωή

Προσευχή για τους λαούς της γης

 vatopaidifriend4

Αγίου Σιλουανού
Κύριε αξίωσε όλους τους λαούς
της γης να γνωρίσουν ποια θαυμαστή ζωή
χαρίζεις σε όσους πιστεύουν σε Σένα.
Σε ικετεύω, φιλεύσπλαχνε Κύριε,
αξίωσε όλους τους ανθρώπους,
από τον Αδάμ μέχρι της συντέλειας των αιώνων,
να Σε γνωρίσουν, να μάθουν ότι είσαι ελεήμων και επιεικής.
Είθε όλοι οι λαοί να χαρούν την ειρήνη Σου
και είθε όλοι να δουν το φως του Προσώπου Σου.

Το βλέμμα Σου, ιλαρό και πράο,
ελκύει την ψυχή μου.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, Ο δρόμος της ευτυχίας

Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16). Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι; Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο το Θεό! Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα! Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς. Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη... Πηγή :Ιερός Ναός Φανερωμένης Χολαργού

Μια διαφορετική προσευχή

  

Θεέ μου δε σου ζητώ ξεκούραση και ηρεμία
Της ψυχής ή του σώματος…
Δεν ζητώ πλούτη, επιτυχία ή ακόμη υγεία.
Αυτά τα πράγματα τα ζητούν τόσο πολύ
Και άρα δε θα έχεις άλλα να δώσεις.
Δώσε μου Θεέ μου αυτά που σου έχουν περισσέψει.
Δώσε μου αυτά που κανένας δε θέλει από εσένα…
Και εδώ είναι αυτά που προσεύχομαι σε σένα Θεέ μου:
Να έχω το κουράγιο να μην αρκούμαι στην εύκολη λύση
Να μπορώ να προστατεύω τα ανέφικτα και υπερβολικά όνειρά μου και να μάχομαι για αυτά.
Να μην κάνω την παραίτηση επιλογή
Να μην θεωρώ το “αδύνατον” δεδομένο αλλά προσωρινό
Να είναι η έκπληξη ο σύμμαχος της αυριανής μου μέρας.
Η ήρεμη και σιωπηλή απελπισία να δώσει την θέση της σε ακατάπαυστο αγώνα ακόμα και αν δεν τον κερδίσω.
Να μην κάνω τον φόβο επιλογή, γιατί ο φόβος είναι φυλακή, που παγώνει την σκέψη και το συναίσθημα.
Να μπορώ να αντιστέκομαι στην εξαθλίωση του φόβου, γιατί ο έμφοβος άνθρωπος είναι ανελεύθερος άνθρωπος
Πηγή : Διακόνημα

Ιερομονάχου Λουκά Γρηγοριάτη: Τι περιμένει ο Θεός από εμάς;

Οι απαντήσεις, που με τη Χάρη του Θεού και την ευλογία του Γέροντα θα ακολουθήσουν, θα είναι αναπόφευκτα ο καρπός της προσωπικής μας, και βεβαίως μικράς, πείρας. Θεωρώ ότι την καθολική επί του θέματος απάντηση έχει διδάξει το ίδιο το Άγιον Πνεύμα στην Εκκλησία δια των Αγίων μας.

Εμείς μπορούμε να αναπτύξουμε μόνο κάποιες πλευρές της καθολικής αυτής εμπειρίας της Εκκλησίας, σύμφωνα με το λόγο του Αποστόλου Παύλου: «εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν» (Α’ Κορ. 13:9).

Η παρουσία κάθε ανθρώπου στον κόσμο είναι μια ευλογία του Θεού.

Ελλόγως και πανσόφως ο Θεός μας φέρει στην ύπαρξη, γιατί αποβλέπει στην ολοκλήρωση του σκοπού της Δημιουργία του κόσμου και της Πλάσεως του ανθρώπου, που είναι η εν Χριστώ μετοχή μας στην Χάρη και την δόξα και το φως της Αγίας Τριάδος.
Πηγή : Ενοριακή ζωή

Ανταύγειες από την εν Χριστώ αγάπη, του Γέρ. Γεωργίου Γρηγοριάτη

I. Δ. Γρηγοριάτης

Ο άγιος Καστορίας έγραψε για τον Γέροντα, ότι ήταν «στολισμένος με την αρετή της ευγενείας… Κι αυτή η ευγένεια, την οποία είχε κι η οποία έβγαινε από τον χώρο της ψυχής του, δεν ήταν απλώς μία καλή συμπεριφορά… ήταν καρπός του Αγίου Πνεύματος. Ήταν μία εσωτερική κατάσταση που οφειλόταν στην παρουσία του Παρακλήτου, που ήταν ενιδρυμένος στον χώρο της ψυχής του… Ο ευγενής είναι αυτός… που βρίσκει τρόπους και ευκαιρίες να τιμήσει και να δείξει την αγάπη του στο πρόσωπο του άλλου, γιατί στο πρόσωπο του άλλου συναντά τον Χριστό… Και η τιμή αυτή δεν είναι υποκριτική, αλλά πηγαία και αληθινή». Επίσης έχει λεχθή για τον Γέροντα, ότι ήταν «ένας άνθρωπος που ήξερε να τιμά, να σέβεται και να αγαπά τον μικρότερό του, τον ασήμαντο και φτωχό».

Πηγή : Αηδόνι

Μάνα, αξιώθηκες να γίνεις συνδημιουργός του Θεού!

iΠρεσβυτέρας Δήμητρας Μανώλη

Η εκκλησία μας τιμά πολλές φορές το χρόνο την Παναγία μας. Αυτή η Αγία Κόρη, αξιώθηκε να γίνει μάνα του ίδιου Θεού της, μ’ όλες τις χαρές και τις λύπες που μπορεί να πάρει ως μάνα μια γυναίκα σ’ αυτό τον κόσμο. Τιμούμε, επομένως, τη Μεγάλη Μάνα και κάθε μνήμη Της μας θυμίζει τη θυσία Της, την ταπείνωσή Της, την προσφορά Της, την αγάπη Της και την παρρησία Της στο Γιο Της.

Πηγή : Ορθόδοξη γυναίκα

Οι τελευταίες ημέρες του Γέροντος Αναστασίου Κουδουμιανού.

ΕΝΑΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο Γέροντας Αναστάσιος Κουδουμιανός κοιμήθηκε την Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013 και η εξόδιος ακολουθία του εψάλη την επομένη ημέρα, 3 Δεκεμβρίου, στην Ιερά Μονή Κουδουμά της Ιερας Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, στην οποία ήταν Ιερομόναχος, παρόντων των Σεβ. Μητροπολιτών Γορτύνης κ. Μακαρίου και Αρκαλο¬χωρίου κ. Ανδρέου, Κληρικών, Μοναχών και πλήθους λαού.
Στην συνέχεια θα καταγράψω μερικές πληροφορίες από τις τελευταίες ημέρες της επιγείου ζωής του και τα σχετικά από την συνάντησή μου μαζί του στο Νοσοκομείο.
Ελπίζω δε και πιστεύω ότι ο Ηγούμενος και οι Πατέρες της Μονής Κουδουμά καθώς και ο Αρχιμ. π. Αντώνιος Φραγκάκης θα γράψουν για τον υπέροχο αυτόν όσιο μοναχό, για την οσιακή ζωή του, τις αλλοιώσεις της καρδίας του, τις αναβάσεις του πνεύματός του και τις θεόσοφες διδαχές του.

Πηγή : Δόγμα

«Δε μας κάνει» ο Χριστός, τα εύκολα προτιμάμε…

του Ιάσωνα Ιερομονάχου

Η διαδρομή που έκανε ο Χριστός για να πάει να βρει τη νεκρή κόρη του Ιάειρου είναι μια σύνοψη της φανέρωσης του Θεού στον καθένα. Βλέπεις ολόκληρο Θεό να περπατά μεταξύ των ανθρώπων.

Ολόκληρο Θεό να πορεύεται μες τον συνωστισμό: Αυτός είναι που περνά ανάμεσά μας, μέσα στο “μπούγιο” των ανώνυμων ανθρώπων, ο επώνυμος Ιησούς Χριστός, τέλειος Θεός, η Σοφία και η Δύναμη του Θεού, ως τέλειος άνθρωπος μες τους ανθρώπους. Πηγαίνει ν’ αναστήσει εσένα κι εμένα. Δεν σπεύδει απλώς. Έρχεται προς τον καθένα μας και τρέχει απ’ τον ύπνο να μας σηκώσει.

Ο κόρη του Ιάειρου είμαστε όλοι: στ’ αλήθεια, χωρίς Ανάσταση δε ζούμε. Απ’ τη μια, γινόμαστε σα το νεκρό κορίτσι κι απ’ την άλλη γινόμαστε ένα με το τσούρμο των ανθρώπων. Περνά ο Χριστός από δίπλα μας κι είναι σα να μην έγινε τίποτε! Μας αγγίζει μα… δεν καταλαβαίνουμε τίποτε! Μας μιλά… Και; Με την στάση μας απαντάμε εκείνο το ωχαδερφιστικό “πήγαινε πιο ‘κει, δεν μου κάνεις. Δε μου κάνεις γιατί με φέρνεις αντιμέτωπο με την αλήθεια μου, μου ρίχνεις φως στα σκοτάδια μου”. 

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Πού είναι ο Χριστός; Πού πήγε η Χάρις του;

Του Αρχιμανδρίτου Παύλου Παπαδόπουλου

 Στην αρχή της πνευματικής σου προσπάθειας ήρθε η Χάρις του Θεού και σε επισκίασε. Όλα γινόταν με χαρά και εύκολα. Είχες μέσα σου χαρά, αισθανόσουν τον Χριστό στην προσευχή σου, στην ανάσα σου, στην ζωή σου. Τώρα νιώθεις ότι Τον έχεις χάσει. Απογοητεύεσαι. Στις δυσκολίες, στους πειρασμούς και στις δοκιμασίες της ζωής σου νιώθεις μόνη σου. Ψάχνεις τον Θεό μα δεν Τον βρίσκεις. Αισθάνεσαι εγκαταλελειμμένη. Εκκλησιάζεσαι, μελετάς τον Λόγο του Θεού, εξομολογήσε τακτικά, όμως ο Θεός είναι απών. Πού είναι ο Χριστός; Πού πήγε η Χάρις του; Τι έκανα λάθος; Τι κάνω λάθος;
Αυτά και άλλα πολλά μου έγραψες.