Ένας στίχος του Σεφέρη λέει ότι «οι ήρωες βαδίζουν στα σκο­τεινά». Έρχεται όμως η στιγμή που τα γεγονότα, η ιστορία έρχεται στο φως και αποκαλύπτει γνήσιες, ηρωϊκές μορφές. Στο χώρο της Ιεραποστολής μια τέτοια μορφή, ένα πρόσωπο που αγάπησε το Θεό και προσέφερε τον εαυτό της ολο­κληρωτικά προς το συνάνθρωπο είναι η Θεανώ Μουσδελεκίδου – η Μητέρα της Ιεραποστολής.
Γεννήθηκε στην Έδεσσα στις 24 Ια­νουαρίου 1928. Οι γονείς της, Ελένη και Όμηρος Αντωνιάδης, ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο. Όπως αναφέρει η ίδια σε συνέντευξή της, πέρασε δύσκολα παι­δικά χρόνια. Ωστόσο μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια αγάπης, θυσίας και προ­σφοράς.
Πηγή : Παννελήνιος Χριστιανικός όμιλος ορθοδόξου Ιεραποστολής
 Το σπίτι της ήταν μία κατ’οίκον Εκκλησία. Ερχόμενοι οι γονείς της απ’τις αλησμόνητες πατρίδες, αυτό που μετέ­φεραν, σαν πολύτιμο θησαυρό ήταν τα εικονίσματα και η Ορθόδοξη Παράδοση της Εκκλησίας. Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, είχε τη μεγάλη ευλογία να έχει εξομολόγο τον π. Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο και να ακούει τα πύρινα κη­ρύγματα του π. Χαρίτωνα Πνευματικάκι. Το 1947 παντρεύεται το Μιχάλη Μουσδελεκίδη. Μετά το θάνατο του συζύγου της το 1977 μένει μόνη, χωρίς παιδιά. Η προσευχή της στο Θεό ήταν: «Ευχαριστώ για όλα! Δώσ’μου τρόπο να το αντιμε­τωπίσω και αυτό». Μετατρέπει το σπίτι της σε μαθητική στέγη και επί 10 χρόνια φιλοξενεί κοπέλες από τη γύρω περιοχή, που επιθυμούσαν να φοιτήσουν στο Γυ­μνάσιο. Στις διακοπές των σχολείων, για τρεις μήνες, τα καλοκαίρια βοηθούσε στο έργο των μαθητικών κατασκηνώσεων (στην κουζίνα ή όπου αλλού χρειαζόταν), όπως στην Κατασκήνωση Βραώνας Ατ­τικής, της Αδελφότητος «ΖΩΗ» και στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως Εδέσ­σης, στο Πάικον όρος.

Όμως ο λόγος του π. Χαρίτωνος για ιεραποστολική δραστηριότητα και το «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη…» δεν την άφηνε ήσυχη. Το 1987, ένα θεϊκό κάλεσμα την οδήγησε στην Κεντρική Αφρική, στο Ιεραποστολικό κλιμάκιο Κολουέζι Κονγκό επί πατρός Κοσμά Γρηγοριάτη. «Πρωτοπήγα για τρεις μήνες το 1987, Ιούλιο-Αύγουστο-Σεπτέμβριο.
Τότε γνώρισα τον μακαριστό παπά-Κοσμά. Έζησα στη σκιά αυτού του ανθρώπου, που όντως ήταν πολύ χαρισματούχος. Μαζί με τους εκλεκτούς συνεργάτες του, την αδελφή Ξένη και το μοναχό Κύριλλο, καθώς και με ντόπι­ους, επιτελούσαν τεράστιο έργο ευαγγε­λισμού των Αφρικανών αδελφών μας».
Το 1988 ξαναβρέθηκε στο Κολουέζι. Πα­ρευρίσκεται μαζί με τον π. Μελέτιο Γρηγοριάτη στην κηδεία του μακαριστού π. Χαρίτωνα και προσκυνά τον τάφο του π. Χρυσοστόμου. «Προσπάθησα να βαδίσω επί τα ίχνη αυτών των Πατέρων που δώ­σανε τη ζωή τους, την πνοή τους κι άλ­λαξαν τη μορφή της Κεντρικής Αφρικής. Δοξάζω το Θεό!». Το 1990, οπότε κλείνει η Μαθητική Στέγη που διατηρούσε στο σπίτι της, αφιερώνεται πλέον στην ιερα­ποστολική διακονία. «Με τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Κεντρώας Αφρικής, που με αποκαλεί «Μητέρα της Ιεραποστολής», επωμίζομαι με πολλή συγκίνηση και ευ­θύνη αυτή την ευχή, αυτό το, τίτλο και αγωνίζομαι, συν Θεώ, να ανταποκτιθώ σε όσα κατά καιρούς μου αναθέτει». Η Θεανώ Μουσδελεκίδου είναι η ψυχή της Ιεραποστολής. Στο οικοτροφείο της Ιεραποστολής εκτελεί χρέη οικονόμου. Επισκέπτεται τις φυλακές και τα νοσο­κομεία, κάνει κατηχητικά Θηλέων, σε γυναίκες και κορίτσια. Κάθε μήνα πη­γαίνει με άλλες γυναίκες της Επιτροπής (comite) στα κωφάλαλα παιδιά. «Βέβαια, σε όλη αυτή την πορεία είχαμε, όπως είναι επόμενο, ποικίλα προβλήματα, δι­ανυκτερεύσεις στο δάσος, χαμένοι στη ζούγκλα, βουτηγμένοι στους βάλτους, πεζοπορίες. Όλα προς δόξαν Θεού! Τα­πεινά τα αποδεχόμαστε».
Η Μητέρα Θεανώ, πρότυπο προσφο­ράς προς το συνάνθρωπο αγωνίζεται μέχρι και σήμετα στον ιεραποστολικό αγρό! Με την έμπρακτη αγάπη της προ­σφέρει στους ελάχιστους αδελφούς πέρα από υλική κυρίως πνευματική στήριξη. «Όλους τους ευχαριστώ για την αγάπη τους και παρακαλώ τον Άγιο Θεό να μου χαρίζει αγάπη και υπομονή όσο ζω να συνεχίσω να Τον υπηρετώ, όπου και όπως είναι το Θέλημά Του».
 
Α.Α.Π.
Πηγές: http://www.enromiosini.gr/arthografia Ευτέρπης Γ. Μαύτα Ηλία, Η Προσφορά της γυναίκας στην Ορθό­δοξο Ιεραποστολή (γνωστές και άγνωστες μορφές