” Να γίνεται κατά καιρούς στη ζωή μας και μια γενική εξομολόγηση…” (άγιος Πορφύριος)

 

  (λόγοι αγίου Πορφυρίου για την εξομολόγηση)

Οί αιτίες τών προβλημάτων
Ο  Γέροντας διηγείται:
Όταν υπηρετούσα στην Πολυκλινική, έβλεπα συχνά νά συμβαίνει τό εξής. Άρχιζε ό γιατρός νά εξε­τάζει τόν ασθενή κι εκείνος διαμαρτυρόταν καί του έλε­γε ότι δεν ήταν σ’ εκείνο τό σημείο πού πονούσε, άλλα άλλου. Καί του έλεγε ό γιατρός: «Μπορεί εσύ να πονάς εκεί, αλλά άλλου είναι τό πρόβλημα». Καί συνέχιζε ό Γέροντας Πορφύριος: «Έτσι συμβαίνει και στην πνευμα­τική ζωή. Εμείς νομίζουμε ότι είναι έτσι τά πράγματα, ένώ άλλου βρίσκονται οί αιτίες γι’ αυτά πού συμβαίνουν μέσα μας και στή ζωή μας». [Γερ. 60]
Πηγή : Αντέχουμε

Γενική εξομολόγηση
Είπε ό Γέροντας: «Να γίνεται, παιδί μου, κατά καιρούς στη ζωή μας και μια γενική εξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολο­γικά τραύματα ή διάφορα σοβαρά συμβάντα μάς δημι­ουργούν σωματικές ασθένειες.
Στήν εξομολόγηση να μη λέμε μόνο τα αμαρτήματα μας αλλά και τους διάφορους λογισμούς, π.χ. φόβου, λύπης, χαράς, στενοχώριας πού περνάμε άπό διάφορα γεγονότα- ή συμβάντα, όπως σεισμούς, θανάτους, γά­μους, όλιγοπιστίες κ.λ.π. [Τζ 141π.]
*   #   *
Τελείωσε στήν Κορινθία ό Γέροντας τήν εργασία του καί πήραν τό δρόμο τής επιστροφής. Στόν Ισθμό σταμάτησε γιά φαγητό. Ό αξιωματικός τής αεροπο­ρίας, πού ήταν μαζί του, παρήγγειλε πλήρη μερίδα κι ό Γέροντας μιά ντομάτα μόνο. Μετά τό δείπνο, συνέχι­σαν τήν πορεία καί κάποια στιγμή τοΰ ζήτησε νά σταμα­τήσουν. Βγήκαν έξω, κάθισαν σ’ ένα βράχο, ένώ άπό κάτω απλωνόταν ή θάλασσα. Τότε ό Γέροντας του είπε:
«Τώρα ήρθε ή ώρα, όπως υποσχέθηκα, νά σ’ ακούσω νά μού κάνεις τή γενική εξομολόγηση τής ζωής σου. Άλλα καλύτερα να μη μου τα λες έσύ· θά σου τα λέω έγώ. Και τότε άκουσε από το στόμα του Γέροντα όλα του τα αμαρτήματα, πού σκόπευε να του πει, όλα όσα είχε ξεχάσει και επί πλέον εκείνα, που δεν τα είχε υπο­ψιασθεί ως αμαρτήματα του. Ο Γέροντας του έκανε γενική καθαριότητα ψυχής. Εκείνη ή εξομολόγηση του έμεινε αλησμόνητη. [Γ 110]

Να πηγαίνουμε στον πνευματικό
«Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης νά είσαι, αν δεν εξομολογείσαι, δε σώζε­σαι», μού είπε μιά άλλη φορά. [Τζ 140]Μου έλεγε ό Παππούλης: «Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα». Και μου έλεγε ακόμα ότι: «πρέ­πει να πηγαίνουμε στον πνευματικό μας όταν έχουμε κάτι που μάς βασανίζει».

Έφυγε ή Χάρη με την ανυπακοή· επανήλθε με τήν εξομολόγηση
λέγε πως, μέ τό μυστήριο τής Θείας Έξομολογήσεως, ό,τι είναι πεσμένο χάμω ανορθώνεται. Μας είπε κάποτε τή συγκινητική περίπτωση ενός μοναχού, ό όποιος είχε πάει μικρός στό Άγιο Όρος και είχε πολλά χαρίσματα, που τόν έκαμναν να νιώθει ότι ζούσε μέσα στον παράδεισο. Μιά ήμερα δεν έκανε υπακοή σε κάτι, πού του είπε ό Γέροντας του, και τού έφυγε τότε όλη αυτή ή χαριτωμένη κατάσταση. Όταν γύρισε ό Γέροντας του κι έκανε εξομολόγηση και διαβάστηκε ή συγχωρητική ευχή, αμέσως επανήλθε ή κατάσταση εκείνη τής χάριτος, τήν οποία είχε απολέσει. [Ί 94]
Ό Γέρων Πορφύριος τόνιζε πάντοτε ότι, όταν είμαστε μέσα στην Εκκλησία, όταν συμμετέχουμε στά Μυστή­ρια τής Εκκλησίας, είμαστε μέσα στον παράδεισο. Και ότι, όσο πιό πολύ συμμετέχουμε στά Μυστήρια, τόσο πιο πολύ είμαστε στην αιώνια ζωή. Γι΄αυτό και πάντοτε μας θύμιζε την ρήση του Κυρίου μας: “Ο πιστεύων εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον”. [Ι 94]
.
από το βιβλίο: Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, εκδόσεις “Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος”, Μήλεσι Αττικής
φωτο από: “Με παρρησία…”
για την αντιγραφή: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”