Ο Χριστός ανάμεσά μας

  

-Από τη Δευτέρα θα είμαι με τους άστεγους στους δρόμους της Αθήνας. Αρχίζω νέα ζωή χωρίς να ξέρω πού θα καταλήξω.
-Το παιδί μου βασανίζεται στα ναρκωτικά, με πόνο ψυχικό και σωματικό, μα δεν μπορώ να το βοηθήσω. Αργοπεθαίνει.
-Μπαινοβγαίνω στο νοσοκομείο, προσπαθώντας να νικήσω την αρρώστια, μα φαίνεται πως το τέλος δεν είναι μακριά. Θέλω να ζήσω!
-Μέσα μου έχω βαθειά θλίψη, νοιώθω μόνος και ας ζω με ανθρώπους τριγύρω μου που με θεωρούν πετυχημένο. Αν αυτό είναι κόλαση, τη ζω!
Τέτοια μηνύματα, που βγαίνουν μέσα από τον πόνο του σύγχρονου ανθρώπου, δεν είναι μόνο οι πνευματικοί πατέρες που ακούν αλλά όλοι όσοι έχουν ανοικτά τα αυτιά της καρδιάς τους. Γι’ αυτό και η ακοή τους συντρίβει την καρδιά…
Πηγή : Διακόνημα
Τι όμως μπορείς να κάνεις; Πώς θα σταματήσεις τον ανθρώπινο πόνο που κυριαρχεί «εγγύς και μακράν»; Πώς θα απαλλάξεις την ανθρωπότητα από τα ποικίλα κακά που την ταλαιπωρούν απ’ άκρη σ’ άκρη;
Όσο καλοπροαίρετα και να είναι τα ερωτήματα αυτά, που βγαίνουν από ευαίσθητες καρδιές, τελικά, αν αφεθείς στους προβληματισμούς για το κακό στον κόσμο και αν πασχίσεις να το λύσεις, τάχα, όχι μόνο δεν θα βγάλεις αποτέλεσμα, μα θα συντριβείς χωρίς αποτέλεσμα.
Ο δικός μας Θεός ήλθε σ’ αυτό τον κόσμο και έγινε μέτοχος του πόνου, των θλίψεων, του θανάτου του. Άρα η όποια κριτική για τη σιωπή Του δεν έχει αντίκρισμα. Προσλαμβάνοντας τη δυστυχία του κόσμου μας τη μεταποιεί, με τη χάρη Του, σε θεραπεία των κρυφών ή φανερών παθών, σε ετοιμασία της ύπαρξής μας για να δεχτεί περισσότερη Χάρη Θεού και άρα τον αγιασμό, σε γνώση του άγνωστου εαυτού μας και των γύρω μας, και τελικά η δυστυχία γίνεται ευτυχία.
Αν εμείς, με τη λίγη αγάπη, τις αμαρτίες και τα πάθη, νοιαζόμαστε και συντριβόμαστε για τον ανθρώπινο πόνο «όπου γης», δεν θα νοιαστεί ο Θεός της Αγάπης και Πατέρας όλων;
Ποιος μπορεί να εντοπίσει τη συμπόρευση του Κυρίου σ’ αυτούς που παλεύουν μόνοι; Πώς μπορείς να ονομάσεις την ανάπαυση και την αντοχή που παρατηρείται στους ασθενείς, και γενικά στους κοπιώντες και πεφορτισμένους του βίου;
Όσο και να φαίνεται τ’ αντίθετο, στην πραγματικότητα ο άνθρωπος δεν είναι μόνος! Κοντά του βρίσκεται ο Αόρατος και Ακατάληπτος ως αγάπη και συμπαράσταση. Το κατανοεί ο ίδιος που τον χρειάζεται και τον αισθάνεται. Τον βλέπει «εν ετέρα μορφή» να συμπορεύεται στο δικό του Γολγοθά.
Γι’ αυτό, στην πραγματικότητα, καθένας που συμπαραστέκεται στον πονεμένο, στο θλιμμένο, στο βασανισμένο, βρίσκεται δίπλα από το Χριστό που είναι παρών. Τον γνωρίζει μέσω του συνανθρώπου του που, ως πεινασμένου, ως ασθενή, ως φυλακισμένου, ως αποτυχημένου, ως μοναξιασμένου, ως άστεγου και ζητιάνου, βρίσκεται ο ίδιος καθώς μας είπε στο Ευαγγέλιό Του.
Ευλογημένοι όσοι κάνουν αυτό που μπορούν για να μειωθεί το κακό στον κόσμο μας, αντί να το καταριούνται.
Ευλογημένοι όσοι δεν μένουν αδιάφοροι για τον πόνο που βρίσκεται γύρω τους, αντί να συζητούν γι’ αυτόν.
Κι ευλογημένοι όσοι μπορούν να δουν το Χριστό στο πρόσωπο των συνανθρώπων τους, γιατί αυτοί είναι οι σίγουροι που θα Τον δουν «εν τη έσχατη μέρα της παρουσίας Του».
π. Αντρέα Αγαθοκλέους
Πηγή: isagiastriados.com