Το όραμα μιας πανανθρώπινης κοινωνίας, η οποία παρ’ όλες τις ιδιαιτερότητές της θα ρυθμίζεται από έναν καταστατικό χάρτη, κοινό για όλους· θα συγκλίνει και θα εξορμά από μια κοινή εστία και θα έχει κοινή σφραγίδα μιας υπερβατικής υιοθεσίας… παρουσιάστηκε για πρώτη φορά είκοσι αιώνες πριν από μας. Οι αποδέκτες αυτού του οράματος, οι οποίοι θα ήταν και εκτελεστές στο πρόγραμμα, δεν ήταν επίλεκτα μέλη κάποιας Σχολής κοινωνιολογίας ή πολιτικών επιστημών. Ήταν απλοί άνθρωποι του λαού, εκλεκτοί όμως στο να κατανοήσουν το όραμα και να το υλοποιήσουν. Ολιγάριθμοι και συνηθισμένοι. Αυτοί άλλωστε πήραν και την εντολή: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…».
Πηγή : Χριστιανική Φοιτητική Δράση
Ήταν οι λίγοι Μαθητές του Κυρίου Ιησού, οι οποίοι κλήθηκαν στο όρος της Γαλιλαίας να Τον αποχαιρετήσουν, πριν Εκείνος, ο Διδάσκαλος και Κύριος, επιστρέψει θριαμβευτής μετά το απολυτρωτικό Του έργο στους ουρανούς.
«Μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Όχι μόνο τους εκλεκτούς Ιουδαίους· ούτε μόνο τους εκλεπτυσμένους Έλληνες· ούτε μόνο τους κοσμοκράτορες Ρωμαίους· αλλα και όλους τους λαούς της γης: τους μονοθεϊστές και τους ειδωλολάτρες· τους αβροδίαιτους και τους ανθρωποφάγους· τους «δικαίους» και τους αμαρτωλούς της γης· τους «πατρικίους» και τους «πληβείους». Όλους, όλους. Λευκούς, μαύρους, κίτρινους, ερυθρούς. Ευγενείς και αγενείς. Την «ελίτ» του πνεύματος και «τα μωρά και εξουθενημένα του κόσμου τούτου». Τους υγιείς και τους αναπήρους. Όλα τα φύλα και τις φυλές. Χωρίς διάκριση. Μόνο προτέρημα, η αποδοχή της κλήσης του Θεού. Για να εγγραφούν πολίτες της πανανθρώπινης αυτής κοινωνίας, δεν χρειάζεται να προσκομίσουν άλλους τίτλους κοσμικής ισχύος. Φτάνει ένας μονάχα· η διάθεση να γίνουν μαθητές του Χριστού, να δεχτούν με το βάπτισμα την υιοθεσία που ο Θεός προσφέρει· και να ‘χουν σαν κώδικα στην ατομική τους ζωή και στις κοινωνικές τους σχέσεις το Ευαγγέλιο· «όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. κη΄ 16-20).
Πορεύτηκαν οι Απόστολοι στο πρόσωπο όλης της γης· χωρίς όπλα, εξουσία, οικονομική δύναμη, διακηρύξεις, πολιτική επιβολή. Και άλλαξαν την οικουμένη. Διότι κατείχαν τη δύναμη του Θεού· την εξουσία του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ξεχύθηκε μετά την Πεντηκοστή και κατέκλυσε τις καρδιές των ανθρώπων με τη λυτρωτική δωρεά του Σταυρού και της Αναστάσεως, τη χάρη της αναγεννήσεως του πεσμένου ανθρώπου. Και ημέρεψαν οι καρδιές και εξαγνίστηκαν τα ήθη. Και οι άνθρωποι κατάλαβαν, όλοι: μαύροι, λευκοί, κόκκινοι, κίτρινοι – πτυχιούχοι, ταλαντούχοι και μη, ότι είναι μεταξύ τους αδελφού. Και επομένως μπορούν να ζουν με ειρήνη και να μοιράζονται τα αγαθά της γης.
Για να στερεωθεί αυτή η νέα πανανθρώπινη κοινωνία της Χριστιανικής αγάπης εις «πάντα τα έθνη» χρειάστηκαν στρατιές μαρτύρων και αγίων, οι οποίοι γεμίζουν με τη μνήμη τους τις ημέρες καθενός μηνός, να δώσουν έμπρακτη την καλή μαρτυρία του Ευαγγελίου εις «πάντα τα έθνη».
Στον 21ο αιώνα, όπου «εις πάντα τα έθνη» οι άνθρωποι και οι λαοί διψούν για ειρήνη και δικαίωση, το πρόβλημά μας ξεπερνά τους καταστατικούς χάρτες των ποικίλων «Ενώσεων». «Ενός εστι χρεία»: να επιτρέψουμε πάλι στο Πνεύμα το Άγιο της Πεντηκοστής και να παρακαλέσουμε με την καρδιά μας να πνεύσει εις «πάντα τα έθνη» και να εξομαλύνει τις διαφορές.
Αλλ’ αυτό είναι υπόθεση ευθύνης όλων των Χριστιανών. Ιδιαίτερα δική μας των Ορθοδόξων Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου