Ιεραποστολική Πορεία Διακονία Αγάπης

 ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ

www.ierapostoli.gr
 

Η Ιεραποστολή αποτελεί ουσιώδες κεφάλαιο της εκκλησιαστικής ζωής, γιατί αφορά την ίδια την υπόσταση και την ουσία της. Η ιεραποστολή δεν είναι μια κοινωνία από μερικές αυτόνομες, αυτοδιοίκητες και ανεξάρτητες ομάδες ατόμων, που μοιράζονται την εξουσία ή ανταγωνίζονται συνεχώς για την κατάκτησή της.

Θαυμάζουμε τους ιεραποστόλους για το ιεραποστολικό τους έργο, το θάρρος και την αυτοθυσία τους. Στην Ελλάδα, τους συ­νανθρώπους μας που δείχνουν υπερβολικό θάρρος, τους ονομάζουμε «ΗΡΩΕΣ». Είναι μια λέξη, που την καταλαβαίνουμε, γιατί αν θα λέγαμε «ΑΓΙΟΣ», δεν την καταλαβαίναμε εύκολα. Πρέπει να έρθουν δύσκολοι καιροί για να γνωρίσουμε αγίους.

 

 

Δόξα τω Θεώ, ανθρώπους ήρωες γνώ­ρισε η πατρίδα μας αρκετούς. Πολλοί ιε­ραπόστολοι πήραν απόφαση, εν ανάγκη να θυσιαστούν. Όμως εμείς οι άλλοι εδώ στα μετόπισθεν, δεν το έχουμε σκεφθεί, γιατί προσέχουμε τη ζωή μας. Η πείνα, η αγρυ­πνία και οι άλλες κακουχίες που αντιμετω­πίζουν, δεν είναι τόσο δύσκολες για τους ιεραποστόλους;

Πηγή : Στον Ορθόδοξο Αμπελώνα της Αφρικής.Δύσκολο είναι να πας σε ένα τόπο, όπου οι μολυσματικές ασθένειες αποδεκατίζουν τους ανθρώπους. Αγωνίζο­νται και αποφασίζουν μερικοί Ευρωπαίοι ή και από άλλα μέρη της γης να σταματήσουν κατά κάποιο τρόπο αυτό το κακό, που γίνε­ται εκεί με τις σοβαρές αρρώστιες. Εμείς, όταν ακούμε όλα αυτά, απορούμε. Οι ιερα­πόστολοι όμως τα έχουν ξεπεράσει και γι’ αυτό πηγαίνουν άνετα μέσα σε εκείνο τον κόσμο τον εγκαταλελειμμένο.

Συγκινούμαστε ιδιαίτερα όταν βλέπουμε το έργο τους στις φωτογραφίες ή το διαβά­ζουμε στα διάφορα χριστιανικά περιοδικά ή έντυπα. Οι ιεραπόστολοι άρχισαν τη διακο­νία τους από τα ορφανά και εγκαταλελειμμέ­να παιδιά, γιατί στα μέρη εκείνα πεθαίνουν όχι μόνο από αρρώστιες, αλλά κυρίως από την πείνα. Οι ιεραπόστολοι και οι συνεργά­τες τους ιδρύουν ορφανοτροφεία αγοριών και κοριτσιών, χτίζουν σχολεία, νοσοκομεία, Εκκλησίες και άλλα ιδρύματα. Δίνουν θάρ­ρος σε πονεμένους συνανθρώπους μας και τους διδάσκουν την Ορθοδοξία.

Οι ιεραπόστολοι πρωτοστατούν και βρίσκονται δίπλα στους οικοδόμους, στα έργα που οικοδομούν. Φροντίζουν τα συσσίτια για τα φτωχά, γυμνά, πεινασμένα και αρρω­στημένα παιδιά. Εμείς τους θαυμάζουμε, γιατί εκείνοι τα φρόντισαν και επέζησαν. Για την προσπάθειά τους αυτή ευχόμαστε οι γηγενείς νέοι να γίνουν οι καλύτεροι συνερ­γάτες τους. Γιατί εκείνοι, επειδή κατάγονται από το ίδιο μέρος, αγαπούν τον τόπο τους. Οι νέοι αυτοί γνωρίζουν ότι η ιεραποστολή τους βοήθησε να επιζήσουν, να μορφωθούν, να υπηρετήσουν τους συνανθρώπους τους, την κοινωνία. Ήδη όμως με την πάροδο του χρόνου, μεγάλωσαν και πορεύονται μέσα στη ζωή.

 

 

Εμείς ολόψυχα ευχόμαστε πολλά από τα αγόρια και τα κορίτσια εκείνα, να είναι στο μέλλον άξιοι συνεργάτες που θα πλαισιώ­νουν το ιεραποστολικό έργο. Ο Κύριος να δίνει δύναμη και ευλογία για κάθε δραστηριότητα των ιεραποστόλων. Ας θυμηθούμε ότι: όπως αρχίζουν σήμερα οι ιεραπόστολοι, έτσι άρχισε η εκκλησία μας κατά τα πρώτα χρόνια. Στην αρχή αντιμετώπισαν άπειρες δυσκολίες. Με την πάροδο του χρόνου από­κτησαν τα απαραίτητα, διότι όπου υπάρχει ιεραποστολή, εκεί φουντώνει η Ορθοδοξία. Η Ελλάδα μας έχει αστείρευτη πηγή το Άγιον Όρος που είναι μεγάλο σχολείο. Βοηθούν παράλληλα πάρα πολύ την ιεραποστολή και οι ιδιωτικοί ιεραποστολικοί Σύλλογοι της Ελλάδος εσωτερικής και εξωτερικής Ιερα­ποστολής.

Αυτές οι σκέψεις συμπληρώνονται από τις εγγυήσεις, των ήδη ευρισκομένων στη θριαμβεύουσα Εκκλησία Ιεραποστόλων, οι εγγυήσεις ενός ασκητού μοναχού του π. Χρυσοστόμου ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, του ιεραποστόλου π. Κοσμά ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗ (ΑΣΛΑΝΙΔΗ το κοσμικό του όνομα), κατα­συγκίνησαν τη μαύρη ήπειρο, καθώς και του πατρός Χαρίτωνος ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΚΗ, που κοιμήθηκε σε ηλικία 90 ετών. Εκεί, στα ξένα μέρη τον ευλόγησε πολύ ο Θεός. Τιμήθηκε από τον κόσμο για όλη την ιε­ραποστολική του προσπάθεια και άφησε πολλούς συνεχιστές.

Μνημονεύουμε το πέρασμα ενός άλλου ιεραποστόλου των Ινδιών του π. Αθανασίου ΑΝΘΙΔΗ, που είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο από Έλληνες γονείς. Επειδή εδώ στην Ελλά­δα δεν είχε κανένα δικό του, με συγκίνηση έλεγε: «Οι άλλοι ιεραπόστολοι έχουν εδώ στην Ελλάδα κάποιο σύλλογο. Αν μπορού­σατε εσείς εδώ στην Αθήνα, ο “ΠΑΝΕΛΛΗ­ΝΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟ­ΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ” να με έχετε κοντά σας και να υιοθετήσετε την προσπάθειά μου, πολύ θα με βοηθούσατε εις το Ιεραποστολικό έργο μου».

 

 

Δεν χάρηκε πολύ την αγάπη από την υιοθεσία μας αυτή, γιατί εκοιμήθη εν Κυρίω και στη συνέχεια την γεύονται άλλοι Ιεραπόστολοι. Ας έχουμε υπ’ όψιν μας, ότι η ιεραποστολή προϋποθέτει διακονία αγάπης. Οι ιεραπόστολοι δεν επιδιώκουν αυτοπροβολή τους, αλλά προσφέρουν τον εαυτό τους με όλες τις δυνάμεις τους, ακόμη και με πολλές στερήσεις σε μια διακονία αγάπης προς τον πλησίον, αφού οι ίδιοι έχουν ζήσει πρώτοι αυτά που πιστεύουν και κηρύττουν. Οι ιεραπόστολοι ως άλλοι γεωργοί είναι υποχρεωμένοι να σπέρνουν το λόγο του Θεού σε κάθε ευκαιρία και σε περίσταση.

Οι κόποι είναι ευάρεστοι στον Κύριο, όταν γίνονται για το άγιο έργο Του. Τό­τε χαρίζουν ανταμοιβές και ευλογίες του Θεού σε όσους πρόθυμα, ταπεινά και με ζήλο διακονούν δια τον ευαγγελισμό των ανθρώπων. Ευχόμεθα η χάρις του Κυρίου, να επισκιάζει όλους τους συνεργάτες του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟ­ΛΗΣ, να συνεχίζουν την Ιεραποστολική αυτή προσπάθεια, τον καλό αγώνα και να παρακαλούν τον Κύριο να διευρύνει Εκείνος όλα τα ιεραποστολικά έργα.

 

Αικατερίνη Χ. Ιωάννου

Μεταπτυχιακή ΕφαρμοσμένηςΠαιδαγωγικής Πανεπιστημίου Αθηνών