Κατηχούμενοι και Πιστοί

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Η θεία Λειτουργία, την οποία ερμηνεύουμε στα κηρύγματα αυτά, αγαπητοί μου αδελφοί, χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη. Το πρώτον είναι η Λειτουργία των Κατηχουμένων και το δεύτερον η Λειτουργία των Πιστών. Από την έναρξη της θείας Λειτουργίας μέχρι το Ευαγγέλιο και τις δεήσεις που ακολουθούν, μπορούσαν να παρευρίσκονται και οι κατηχούμενοι, όσοι δηλαδή προετοιμάζονταν για να βαπτισθούν, αλλά όταν ο διάκονος έλεγε “όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, οι κατηχούμενοι προέλθετε, μη τις των κατηχουμένων, όσοι πιστοί έτι και έτι εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν”, τότε έφευγαν οι κατηχούμενοι και παρέμεναν μέχρι το τέλος στην θεία Λειτουργία όσοι ήταν βαπτισμένοι και επομένως ήταν ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ  Η εβδομάδα που κορυφώνεται στην Κυριακή της Ορθοδοξίας έχει οριστεί από την Εκκλησία μας ως χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου καλούνται τα μέλη της να συγκεντρώνουν με ιδιαίτερη προσοχή τη σκέψη τους στο έργο της Ιεραποστολής. Τους ζητείται από το υστέρημα ή το περίσσευμα τους να ενισχύσουν υλικά το μεγάλο αυτό έργο, που έχει τόσες συγκεκριμένες κι επείγουσες ανάγκες. Είναι κι αυτό μια μορφή κοινωνίας της αγάπης που μεταποιείται σε πνεύμα. Τους ζητείται όμως ιδιαίτερα να συμπαρασταθούν στην ιεραποστολή με την προσευχή τους. Δηλαδή με την ενέργεια εκείνη που εκφράζει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο την καθολικότητα της Εκκλησίας, μια και συνδέει τη γη με τον ουρανό, το παρόν με την αιωνιότητα.

Ο αγώνας των ιεραποστόλων στην μακρινή Κένυα και το φιλανθρωπικό έργο

Ο αγώνας των ιεραποστόλων στην μακρινή Κένυα και το φιλανθρωπικό εργο

10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟΥ

10 χρόνια πέρασαν από την ίδρυση του πρώτου ορφανοτροφείου στην Κένυα, δημιούργημα της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής και όλα αυτά τα χρόνια στηρίζει, βοηθάει και προστατεύει εγκαταλελειμμένα παιδιά.

Αρχικά το κτίριο φιλοξενούσε μια γυναικεία μοναστική αδελφότητα που στη συνέχεια αποχώρησε και το κτίριο αξιοποιήθηκε από την Α.Ο.Ε.Α.

Για να πληγωθείς

  

Φωτο:reddit.com

Για να πληγωθείς, κάτι έκανες σωστά.
Δεν έχεις πλέον καιρό να κρύβεσαι στις ζωές και στο χρόνο των άλλων.
Πουθενά δεν μπορείς πλέον να αγοράσεις ξεγνοιασιά. Τώρα πλέον δεν ωφελεί.
Δεν υπάρχει πλέον ανεμελιά. Όχι από τότε που σε επέλεξε η αγάπη. Από τότε που κλειδώθηκες μέσα…
Πολλοί είναι δίπλα σου.
Οι πιο θορυβώδεις είναι αυτοί που δεν κάνουν λάθη στη ζωή τους. Ακολουθούν αυτοί που ξέρουν τα πάντα.
Σιγά τώρα, και τι θα τρέξει μέσα από μια πληγή; Μόνο η ζωή σου, τίποτε άλλο.
Πλέον δεν είσαι μόνος.
Έχεις την πληγή σου, έχεις την αγάπη. Είναι εδώ και σε περιμένει. Να σε καθηλώσει, να σου θυμίσει, να σε δυναμώσει.
Πηγή : Διακόνημα

Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή με λίγα λόγια και απλά για τα παιδιά

Πηγή : Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Ο Χριστός είπε στους μαθητές του. "Πορευθέντες µαθητεύσατε πά­ντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος..."

 Δηλαδή πηγαίνετε να πείτε σε όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο για μένα και για τα λόγια που είπα. Πηγαίνετε να βαπτίσετε όποιον θέλει να πιστέψει και να αγαπήσει εμένα.

Εντάξει Χριστέ μας, είπαν οι μαθητές, θα πάμε σε όλο τον κόσμο και θα πούμε σε όλους τους ανθρώπους για σένα όποια γλώσσα και αν μιλάμε οι άνθρωποι αυτοί και όποιο χρώμα και αν έχει το δέρμα τους. Θα γίνουμε Απόστολοι

Οι ιεραπόστολοι Αιδέσιος και Φρουμέντιος είπαν τα λόγια του Χριστού στους ανθρώπους στην Αιθιοποία και τους έκαναν χριστιανούς.

 Κύριλλος και Μεθόδιος : Ιεραπόστολοι στους σλαβικούς λαούς

Η καθαρή συνείδηση.

Αυτή η ανεκτίμητης αξίας Θυσία του Χριστού, γράφει ο άγιος Απόστολος στην επιστολή του, «καθαριεί την συνείδησιν υμών από νεκρών έργων εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι»·καθαρίζει τη συνείδησή σας από τα έργα της αμαρτίας, που νεκρώνουν την ψυχή, και σας αξιώνει να λατρεύετε αξίως τον ζωντανό Θεό.

Κάθε αμαρτία μολύνει το εσωτερικό μας και δημιουργεί τύψεις στη συνείδησή μας. 

Πως να τολμήσουμε να πλησιάσουμε τον άγιο Θεό, όταν έχουμε την ψυχή μας μολυσμένη με τόσες αμαρτίες;

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Η κακή συνήθεια που έχουμε εμείς οι άνθρωποι να σκεπάζουμε τα σφάλματα μας.

Οι άνθρωποι έχουμε την κακή συνήθεια.

Να σκεπάζουμε τα σφάλματα μας.
Αυτό το μάθημα το μάθαμε από τους προπάτορές μας, τον Αδάμ και την Εύα, οι οποίοι μόλις αμάρτησαν και συνειδητοποίησαν την παρουσία του Θεού, από ντροπή κι από φόβο... έτρεξαν να κρυφτούν ανάμεσα στα δένδρα του Παραδείσου. 

Και προσπάθησαν έπειτα και να δικαιολογηθούν. Την ίδια τακτική ακολουθούν οι αμετανόητοι αμαρτωλοί  όλων των αιώνων.
Μόλις διαπράξουν βαρύτατο σφάλμα προσπαθούν με ταχυδακτυλουργικές ενέργειες να το κρύψουν.

Πηγή : ενοριακή ζωή

Από μια χαραμάδα μπορεί να έρθει η καταστροφή

 

Είναι φανερό ότι κάθε πνευματική καθίζηση ξεκινάει από κάποιες δήθεν ασήμαντες» αμέλειες και από μερικά δήθεν «αθώα» «δεν πειράζει».
Έτσι αρχίζουν οι συμβιβασμοί με την αμαρτία.
Καί από τις μικρές υποχωρήσεις φτάνουμε στο μεγάλο κατρακύλισμα. Οι μεγάλες πτώσεις ποτέ δεν συμβαίνουν απότομα.
Όταν ρωτήθηκε ένας γνωστός σεναριογράφος, ποιό θεωρεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, απάντησε:
– Μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρώ την γενικευμένη διαφθορά, που σταλάζει σιγά-σιγά από πάνω και καθοδηγεί τον λαό…

* * *

Δεν θα δούμε το θέμα τόσο …κοινωνιολογικά, όσο στο επίπεδο της προσωπικής πνευματικής ζωής.
Είναι φανερό ότι κάθε πνευματική καθίζηση
Πηγή : Διακόνημα

Οσίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, Η ωφέλεια από τα μνημόσυνα

Ο διάβολος, ο άδειος από καθετί καλό και θεάρεστο, με πρόσχημα αλλόκοτο και παράδοξο και ολότελα άθεσμο, έπεσε πάνω σε κάποιους και τους φύτεψε την ιδέα ότι τάχα δεν ωφελούν σε τίποτα τους νεκρούς όλες οι θεάρεστες πράξεις, που γίνονται για τις ψυχές. Γιατί λένε, χρησιμοποιώντας αγιογραφικά χωρία για να στηρίξουν την άποψή τους, «Ο καθένας θα πάρει την αμοιβή του ανάλογα με τα όσα καλά ή κακά έπραξε σ’ αυτή τη ζωή» (Β΄ Κορ.5:10) και «Στον άδη ποιος θα μετανοήσει ενώποιόν Σου;» (πρβλ.Ψαλμ.6:6) και «Εσύ, Κύριε, θα αμείψεις ή θα τιμωρήσεις τον καθένα ανάλογα με τα έργα του» (Ψαλμ.61:13) και «ό,τι έσπειρε ο καθένας, αυτό και θα θερίσει». (πρβλ.Γαλ.6:7). Πηγή Ιερός Ναός Φανερωμένης Χολαργού

Όσιος Πορφύριος: “Εκεί που απελπίζεσαι, ο Θεός σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις”

  

Γέροντας Πορφύριος: «Εκεί που απελπίζεσαι, ο Θεός σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις».
Να ξέρεις, παιδί μου, ότι ο πονηρός όταν δεν μπορεί να μας νικήσει εσωτερικά, τότε μας κάνει αυτές τις εξωτερικές επιθέσεις με διάφορα συμβάντα, που επιτρέπει ο Θεός, για να μας φοβίσει.


Πηγή : Διακόνημα

π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν - Μεγάλη Σαρακοστή, πορεία πρὸς τὸ Πάσχα

ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή», ἐκδόσεις Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1999

Ὅταν κάποιος ξεκινάει γιὰ ἕνα ταξίδι θὰ πρέπει νὰ ξέρει ποῦ πηγαίνει. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴ Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω ἀπ᾿ ὅλα ἡ Μεγάλη Σαρακοστὴ εἶναι ἕνα πνευματικὸ ταξίδι ποὺ προορισμός του εἶναι τὸ Πάσχα, ἡ Ἑορτὴ Ἑορτῶν». Εἶναι ἡ προετοιμασία γιὰ τὴν «πλήρωση τοῦ Πάσχα, ποὺ εἶναι ἡ πραγματικὴ Ἀποκάλυψη». Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε μὲ τὴν προσπάθεια νὰ καταλάβουμε αὐτὴ τὴ σχέση ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στὴ Σαρακοστὴ καὶ τὸ Πάσχα, γιατὶ αὐτὴ ἀποκαλύπτει κάτι πολὺ οὐσιαστικὸ καὶ πολὺ σημαντικὸ γιὰ τὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ ζωή μας.

π. Κοσμάς Γρηγοριάτης – Ένα Φωτεινό Παράδειγμα Ιεραποστόλου Προς Μίμηση

Χωράει ο ουρανός σε ένα βλέμμα; Χωράει η θάλασσα σε μία χού­φτα; Χωράνε λίγες παράγραφοι να μιλήσουν για τη μορφή του π. Κο­σμά Γρηγοριάτη, όταν πλήθος βιβλίων έχουν γραφτεί γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Και πόσο μάλλον γίνεται κάποιος που δεν τον έχει γνωρίσει προσωπικά να τολμήσει να γράψει λίγα λόγια γι’ αυτόν, όταν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ζήσει και έχουν συνεργαστεί μαζί του; Η πορεία της ζωής του όμως και το έργο του στο μακρινό Κονγκό, αποτέλεσαν εφαλτήρια για τη συγγραφή του συγκε­κριμένου άρθρου ως ελαχίστου αφιερώ­ματος στην αγία μνήμη του. Έτσι γίνεται ένα επιχείρημα ψηλάφησης της προσω­πικότητας ενός εργάτη του αμπελώνα του Κυρίου, ενός ανθρώπου που απαρ­νήθηκε τις πολυτέλειες της ζωής, την ησυχία και τη γαλήνη του Αγίου Όρους και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή δράσης δίπλα στον αφρικανό αδελφό.

Πηγή :Πηγή:«Το ιεραποστολικό μου ημερολόγιο» εκδ. Ιεραποστολικού Συνδέσμου «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»

“Πιστεύω εις … Αποστολικήν Εκκλησίαν»

 

Η κλήση των δώδεκα μαθητών από τον Κύριο, για να τον ακολουθήσουν «όπου αν υπάγει», ουσιαστικά ήταν κλήση προς το θάνατο. Όλοι, εκτός από τον Ιωάννη, οδηγήθησαν στο μαρτύριο, μαρτυρώντας με το αίμα τους τα όσα έζησαν και είδαν κοντά στο Διδάσκαλό τους.
Η πρόσκληση «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων», ήταν η πρόκληση, για να πορευτούν μαζί Του σ’ όλες τις φάσεις της ζωής Του, από τη Γαλιλαία και το Θαβώρ, μέχρι τη Γεσθημανή και το Γολγοθά. Ουσιαστικά πρόσκληση-πρόκληση για μια ζωή απρόβλεπτη, περιπετειώδη, μεγαλειώδη, μαρτυρική , δοξαστική.
Πηγή : Διακόνημα

Πως επιτελείται η αναίμακτος θυσία; Διατί τιμούμε τον Τίμιο Σταυρό;Πως γίνεται και τι σημαίνει το σημείον του Τιμίου Σταυρού;

  

Επισκόπου Ανδρέου Αράντ και Χουνεντοάρας
Η αναίμακτος θυσία επιτελείται στην Θεία Λειτουργία. Γι’ αυτό και η Θεία Λειτουργία ονομάζεται και «διακονία καταλλαγής»Β. Κορ. 5,18).
Διατί τιμούμε τον Τιμο Σταυρό;
Τιμούμε τον Τιμιο Σταυρό διότι, επάνω σ’ αυτόν εσταυρώθη ο Κυριος μας ‘Ιησους Χριστός, και τον αγίασε με το πολύτιμο και άγιο Αίμα Του. Ο ‘Αποστολος Παύλος γραφεί:«ο λόγος γαρ ο του Σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστί» (Α. Κορ. 1,18). Γι’ αυτούς που δεν πιστεύουν στον Τιμιο Σταυρό τα ίδια λέγει ότι το τέλος τους είναι η απώλεια (Φιλ. 3,18-19).
Στην Καινή Διαθήκη (Μαρκ. 10,16, Λουκ. 24,50, Πραξ. 6,6 και 14,23, Α. Τιμ. 2,8 και 4,14), καθώς και στην παλαιά Διαθήκη η ευλογία, ο αγιασμός, η συγχώρησις και η απαλλαγή, γίνεται με το σημείο του Σταυρού.
Ο Πατριάρχης ‘Ιακωβ ευλόγησε τον υιόν του ‘Ιωσηφ βάζοντας επάνω του τα χέρια του με την μορφη του Σταυρού. (Γεν. 48,13-14). Ο Προφήτης Μωϋσής με τα χέρια του τεντωμένα στην μορφη του Σταυρού ενίκησε τούς εχθρούς του ( Εξοδ. 17,11-12).
Πηγή Διακόνημα

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ .

Πηγή : Αγιορείτικο βήμα και  agiosmgefiras.blogspot.gr 

         

Δεν είναι χωρίς εξήγηση το γεγονός ότι η Εκκλησία μας και οι χριστιανοί περιβάλλουμε το σημείο του Σταυρού με τη μέγιστη τιμή και ευλάβεια• κάνουμε δε χρήση του, τόσο συχνά κατά τις διάφορες Ακολουθίες, όπως και στην καθημερινή μας ζωή. Αναφέρουμε το Όνομα του Θεού, της Παναγίας, των Αγίων και σχηματίζουμε το σημείο του τιμίου Σταυρού. Αρχίζουμε η τελειώνουμε την ημέρα μας μ αὐτό.

Πριν και μετά το φαγητό μας, στην έναρξη και λήξη της εργασίας μας, καθώς περνάμε έξω από ιερό ναό. Και παντού αντικρύζουμε το ζωοποιό σχήμα του: Στους τρούλους των εκκλησιών, στα κοιμητήρια, σε εικονοστάσια κατά μήκος των δρόμων, ατό λαιμό άντρων, γυναικών και παιδιών, στα κρεβάτια υγιών και ασθενών, στις επιγραφές των νοσοκομείων, στις προσόψεις των φαρμακείων, σε κορυφές λόφων…

Το Πάτερ ημών ( Άγιος Αμβρόσιος )

  

Οι άγιοι Απόστολοι παρεκάλεσαν τον Χριστό: «Κύριε, δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι, καθώς Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού» (Λουκ. ια´, 1). Τότε ο Κύριος τους παρέδωσε την Κυριακή προσευχή (Ματθ. στ´, 9-13).
Πάτερ ημών Η πρώτη λέξι, πόσο είναι γλυκειά! Μέχρι τώρα δεν τολμούσαμε να στρέψωμε το βλέμμα προς τον ουρανό. Χαμηλώναμε τα μάτια στην γη και, ξαφνικά, δεχθήκαμε την χάρι του Χριστού κι όλα τα αμαρτήματά μας συγχωρέθηκαν. Από πονηροί δούλοι, που ήμασταν, εγίναμε καλοί «υιοί». Μην υπερηφανευώμεθα, όμως, για την δική μας προσπάθεια, αλλά για την χάρι του Χριστού. «Χάριτί εστε σεσωσμένοι», λέγει ο Απόστολος Παύλος (Εφεσ. β´, 5). Το να ομολογήσωμε την χάρι δεν είναι οίησι, δεν είναι έπαρσι, αλλά πίστι. Το να διακηρύξωμε αυτό που ελάβαμε δεν είναι υπερηφάνεια, αλλά αφοσίωσι• ας υψώσωμε τα μάτια προς τον Πατέρα, που μας αναγέννησε με το λουτρό του Βαπτίσματος, προς τον Πατέρα, που μας «εξηγόρασε» με τον Υιό Του κι ας πούμε: «Πάτερ ημών». Είναι αυτή μια καλή, μια ταπεινή καύχησι. Σαν ένα παιδί, τον ονομάζομε πατέρα. Αλλά, μη διεκδικούμε κάποιο προνόμιο. Με τον ειδικό κι απόλυτο τρόπο δεν είναι Πατέρας παρά του Χριστού μονάχα• για μας είναι ο κοινός Πατέρας. Γιατί μόνο Εκείνον τον εγέννησε, ενώ εμάς μας εδημιούργησε. Ας λέμε λοιπόν και μεις, κατά χάριν, «Πάτερ ημών», για να γίνωμε άξιοι να είμαστε παιδιά Του. Ας κάνωμε δική μας την εύνοια και την τιμή, που εχάρισε στην Εκκλησία.
Πηγή : Διακόνημα

Γιατί ενώ ζητώ κάτι με πίστη, δεν το δίνει ο Θεός;

  

Γέροντα, γιατί, ενώ ζητώ κάτι με πίστη, δεν το δίνει ο Θεός;

-Πιστεύεις, ζητάς, αλλά, αν δεν έχεις ταπείνωση ή έχεις προδιάθεση υπερηφάνειας, γι’ αυτό δεν δίνει ο Θεός. Μπορεί να έχει κανείς πίστη όχι μόνο σαν ένα «κόκκο σινάπεως» αλλά σαν ένα κιλό σινάπι. Εάν όμως δεν έχει και ανάλογη ταπείνωση, δεν ενεργεί ο Θεός, γιατί δεν θα τον ωφελήσει. Όταν υπάρχει υπερηφάνεια, δεν ενεργεί η πίστη.
-Να αισθάνεσαι ότι είσαι μικρό παιδί και ο Θεός Πατέρας σου. Άρχισε τότε να του γυρεύεις. Αν του γυρέψεις και τίποτε χαζά πράγματα, μη στεναχωρηθείς, δε θυμώνει. Αυτός κοιτάει την καρδιά σου και θα σου δώσει ότι είναι καλύτερο για εσένα.
πηγή Διακόνημα

Mία παλαιότερη ανάρτηση .Ουέμπαλε νιο. Που πάει να πει...Ευχαριστώ πολύ..

Με τη χάρη και την ευλογία του Θεού ολοκληρώθηκε και η 3^η Αποστολή της Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Για δύο περίπου μήνες προσπαθήσαμε ακόμη περισσότερο να έρθουμε κοντά με αυτούς τους ανθρώπους και να βοηθήσουμε όπως και όσο μπορούσαμε στη ζωή και την καθημερινότητά τους.

 Κύριος σκοπός  μας ,να ενισχύσουμε το έργο της Εκκλησίας της Ουγκάντας αλλά και πιο συγκεκριμένα  τον  π.Γεωργίου Νυόμπι στο χωριό Λουγκουζί , στην ενορία του Αγίου Σπυρίδωνος  με τη συνδρομή μας στο Κατηχητικό,ιεραποστολικό αλλά και φιλανθρωπικό έργο
.Προσπαθήσαμε για δύο μήνες περισσότερο τώρα παρά τις προηγούμενες φορές ,(η εμπειρία των προηγούμενων ετών ,μας το επέτρεπε) να μάθουμε τα προβλήματα αλλά και τη ζωή αυτών των ανθρώπων.

Ο Πατέρας μου - Πρωτοπρεσβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους

Μαρίας Παπαευέλθοντος Κυπριανού

Τονίστηκε από πολλούς η εικόνα του πατρός Ευέλθοντα ως ενός σύγχρονου ιεραποστόλου. Δεν άρχισε όμως ποτέ με σκοπό να γίνει ιεραπόστολος η να λύσει το πρόβλημα της Αφρικής. Αυτό προέκυψε από την αγαπώσα καρδία του και τον ενεργητικό και δραστήριο χαρακτήρα του, που ξεδίπλωνε σε όσους χώρους εργάστηκε: σχολεία, εκκλησία, ΚΕ.Π.Α., εθελοντικές ομάδες κλπ. Είχε το εξής χαρακτηριστικό: οποίο πρόβλημα του ανέφερες, το έπαιρνε πάνω του ως προσωπικό και προσπαθούσε με οποίο πρακτικό τρόπο μπορούσε να δώσει λύσεις. «Δεν ήταν ο άνθρωπος των λόγων αλλά των έργων». Έτσι, όταν του ζητήθηκε η αρωγή στο χώρο της ιεραποστολής, το είδε ως κλήση και αφού ήταν πάντα ανοιχτός στο θέλημα του Θεού, αφέθηκε με εμπιστοσύνη. Δεν είχε ποτέ του στεγανά όσον αφορά το ρόλο του στην εκκλησία. Στη ζωή του ίσχυε το «λάλει Κύριε ότι ο δούλος σου ακούει». Πολλές φορές τον συμβουλεύαμε να προφυλάγεται, να μην αφοσιώνεται στα προβλήματα των άλλων, να μην εκτίθεται. Δεν κράτησε ποτέ το ρόλο του διπλωμάτη. Ιδιαίτερα, όταν ένιωθε ότι συνάνθρωποί του αδικούνται, μιλούσε με παρρησία αδιαφορώντας για το προσωπικό κόστος.

Μακάρι η ιεραποστολή να τους προσφέρει τόσα όσα ωφελούμαστε και εμείς από αυτούς

Της Αγγελικής Δασούλα *

Ιεραποστολή, Αφρική, Ουγκάντα. Πριν μερικά χρόνια γι΄ αυτές τις λέξεις είχα μόνο γενικές, εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Τώρα έχω μόνο λόγια καρδιάς, λόγια ψυχής. Δεν είναι πια απλές λέξεις αλλά ένας ολόκληρος κόσμος, μια πανέμορφη χώρα, μια μεγάλη προσπάθεια ευλογημένη από το Θεό.

Αυτό το ταξίδι ξεκίνησε απλά όπως όλα τα μεγάλα. Θαρρείς σαν μυστική συμφωνία ανάμεσα στην ψυχή και το δημιουργό της αφήνοντας απ΄ έξω την λογική. Τις πρώτες μέρες κυριαρχούν στη σκέψη σου εικόνες εξαθλίωσης, δυστυχίας, ανθρώπινου πόνου. Συγκλονίζεται η ύπαρξή σου. Όσο περνάει όμως ο καιρός, ζώντας ανάμεσά τους, όλα αλλάζουν. Όχι γύρω σου, μέσα σου, ξεκινώντας από τη ματιά που έχεις φέρει μαζί σου, από το βολεμένο κόσμο σου. Τα ίδια πράγματα που πριν πονούσαν τόσο, τώρα όλο και λιγότερο  γιατί καταλαβαίνεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και η δυσκολία είναι δική σου που συγκρίνεις την ζωή σου με την δική τους.

. Μην απογοητεύεσθε και μη νιώθετε στενοχώρια γαι τη ζωή σας.

Μην απογοητεύεσθε και μη νιώθετε στενοχώρια γαι τη ζωή σας.

Δεν πρέπει σε οποιεσδήποτε περιπτώσεις και περιστάσεις να χάνετε το θάρρος σας ή να απελπίζεσθε. Η απελπισία φονεύει την ενέργεια που χρειάζεται για να λάβουμε στην καρδιά μας το Άγιο Πνεύμα. Ο απελπισμένος χάνει την προσευχή και νεκρώνεται για τον πνευματικό αγώνα.

Να ξέρετε ότι τη στιγμή της αποθαρρύνσεως και της απελπισίας δεν σας αφήνει ο Κύριος, αλλά εσείς αφήνετε τον Κύριο. Οτιδήποτε θλιβερό κι αν σας συμβαίνει, καλέστε νοερά τον Κύριο Ιησού Χριστό που ζει μέσα στην καρδιά σας.

Εκείνος περιμένει την πρόσκλησή σας . Μην απογοητεύεσθε και μη νιώθετε στενοχώρια για τη ζωή σας. Η ζωή είναι ανυπόφορη μόνο για τους δυσσεβείς , αλλά όποιος πιστεύει στον Ιησού Χριστό και ελπίζει σ' Αυτόν, πρέπει να χαίρεται και να εκτιμά τη ζωή.

Πηγή ενοριακή ζωή

Τί είναι η προσευχή για εμάς τους χριστιανούς;

          

Η προσευχή συνειδητά ή υποσυνείδητα, έμμεσα ή άμεσα, πλήρως ή ατελώς, έχει την κεντρικώτερη θέση στα θρησκευτικά βιώματα του ανθρώπου και απολετεί «την λυδίαν λίθον» της γνησιότητος και πληρότητος αυτών.
Στον εξωχριστιανικό, αλλά και στο χριστιανικό θρησκευτικό κόσμο, πολλοί αντιμετωπίζουν την προσευχή ως αναζήτηση, ως ανάγκη, ως πρόβλημα, ως ασκητική επιδίωξη, ως μαγική πράξη, ως ηθική μεταρσίωση, ως γνήσιο προσωπικό διάλογο με τον Θεό ή το θείο, ως λατρευτική πληθωρικότητα ή ως εκστατική μυστικότητα.

Πηγή : Διακόνημα

« Τό στάδιο τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται»

Ασφαλώς δε θα αδικούσαμε την αλήθεια , αν λέγαμε ότι αυτό που ως κοινή εσωτερική κατάσταση –συμπυκνωμένη αυτή τη στιγμή- κυριαρχεί στις ψυχές μας είναι η μεγάλη προσδοκία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Υπάρχει μπροστά μας μια ολόκληρη περίοδο γεμάτη από πνευματικές προκλήσεις και ευκαιρίες που η αξιοποίησή τους αποτελεί ανάγκη της ψυχής μας. Όλοι κατανοούμε πόση ανάγκη έχουμε να ανεβούμε λίγο προς τα πάνω, κάπως να αλλάξει η ζωή μας, να μεταμορφωθεί και να μπολιαστεί από τη χάρι του Θεού με έναν τρόπο αισθητό και ουσιαστικά αποτελεσματικό . Υπάρχει μέσα στην ψυχή του καθενός μας εγκατεστημένος ο πόθος και η θεία και ιερή προσδοκία για κάτι ανώτερο, για κάτι αλλιώτικο, για κάτι πνευματικότερο και ουσιαστικότερο στη ζωή μας.

Πηγή Ενοριακή ζωή

Ο Θεός εγκαταλείπει τον άνθρωπο;

Η οδός του χριστιανού σε γενικές γραμμές είναι τέτοιας λογής.

Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας.Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».

Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις που μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.

Πηγή Αηδόνι

Η Ουγκάντα με έμαθε να εκτιμάω αλλά και να ευχαριστώ κάθε μέρα για όσα έχω.

Της Σταυρούλας Λαμπίδη (μέλους της αποστολής στην Ουγκάντα τον Ιούλιο του 2013 και Αύγουστο του 2014)*

Όσες φορές και αν κατέβει κανείς τελικά στην Αφρική γυρνάει πάντα με γεμάτη την καρδιά. Αυτό το καλοκαίρι κατάφερα να ζήσω για 2η φορά την εμπειρία της Ουγκάντας. Μετά τις περσινές εικόνες και αναμνήσεις που είχα από τον τόσο διαφορετικό αυτό κόσμο περίμενα με μεγάλη χαρά και προσμονή αυτό το ταξίδι.

« Μέχρι την άκρη του κόσμου –Αφιέρωμα στην Ιεραποστολή μας στην Ουγκάντα»

 

Την Κυριακή 5 Μαρτίου   στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής  Ημέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας και αφιερωμένης στην εξωτερική Ιεραποστολή ,πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο πανηγύρι .Κι αυτό γιατί όλοι όσοι ήρθαν στην εκδήλωσή μας χάρηκαν και γεύτηκαν από τις μυστικές χάρες και χαρές που κρύβει η Ορθόδοξη Ιεραποστολή για όλους μας.

Ήταν όλοι εκεί!! Οι εθελοντές και συνεργάτες των αποστολών που κατεβαίνοντας στην Ουγκάντα ,δίνουν κυριολεκτικά τον εαυτό τους για την υπόθεση της ιεραποστολής.Αλλά και φίλοι και συνεργάτες που εργάζονται στα μετόπισθεν για την υπόθεση της Ιεραποστολής

Να δεχόμαστε με σοβαρότητα κάθε άνθρωπο, που συναπαντούμε στον δρόμο της ζωής μας

Το λάθος μας πάντα είναι ότι δεν παίρνουμε στα σοβαρά αυτό που είναι η δεδομένη, η παρεχομένη σημερινή ημέρα της ζωής μας, το ότι ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον και το ότι όλο και περιμένουμε κάποιαν ιδαίτερη μέρα, οπότε η ζωή μας θα ξεδιπλωθεί και θα αποκτήσει όλη την σημασία και σπουδαιότητά της και δεν προσέχουμε ότι η ζωή μας κυλάει και φεύγει σα νερό, που διαρρέει μέσα από τα δάκτυλα του χεριού, ή όπως τον πολύτιμο σπόρο, που διαπερνά και πέφτει από μη σφιχτοδεμένο σακκί.

Συνεχώς, την κάθε μέρα και την κάθε ώρα, ο Θεός μας στέλνει ανθρώπους είτε περιστάσεις είτε καθήκοντα, που πρέπει να χρησιμεύσουν σαν αφετηρία στην αναγέννησή μας, αλλά εμείς δεν του δίνουμε προσοχή, με αποτέλεσμα την κάθε ώρα να εναντιωνόμαστε στο θέλημα Του Θεού για μας. Και πράγματι, πως μπορεί ο Θεός να μας βοηθήσει; Μόνο στέλλοντάς μας στην καθημερινή μας ζωή συγκεκριμένους ανθρώπους και συγκεκριμένες συγκυρίες περιστάσεων. Αν δε την ώρα της ζωής μας την δεχόμαστε σαν την ώρα, όπου εκδηλώνεται του Θεού το θέλημα για μας και σαν την αποφασιστική, την σπουδαιότατη και μοναδική ώρα της ζωής μας, οποίες ως την ώρα εκείνη κρυμμένες πηγές χαράς, αγάπης και δύναμης θα ξεπηδούσαν και θα ανέβλυζαν από τα βάθη της ψυχής μας!

Πηγή : Προσκυνητής

Τα έργα, η πομπή και η λατρεία του σατανά

Α’. Από καιρό ποθούσα να σας μιλήσω, γνήσια και περιπόθητα παιδιά της Εκκλησίας, γι’ αυτά τα πνευματικά και επουράνια Μυστήρια. Επειδή όμως γνώριζα καλά, ότι ο άνθρωπος δέχεται και παραδέχεται πιο εύκολα όσα μηνύματα του δίνουν τα μάτια του, παρά όσα του προσφέρουν τα αυτιά του, περίμενα αυτή ακριβώς την ώρα —που θα ήσασταν, λόγω του Βαπτίσματος, περισσότερο δεκτικοί και θα μπορούσατε να κατανοήσετε καλύτερα όσα θα ειπωθούν— για να σας χειραγωγήσω, ξεκινώντας μαζί σας από κείνη τη νύχτα που βαπτιστήκατε, στον πιο φωτεινό κι ευωδιαστό λειμώνα αυτού του Παραδείσου της Εκκλησίας. Και είναι βέβαιο τώρα ότι βρίσκεσθε σε μια άλλη κατάσταση, διότι ήδη έχετε δεχθεί και έχετε γίνει κοινωνοί των θείων και υπερφυών χαρισμάτων του θείου και ζωοποιού Βαπτίσματος. Επειδή πρέπει τώρα πλέον να σας παραθέσω τράπεζα με τις πιο πλήρεις και πιο τέλειες τροφές, θα επιχειρήσω να σας ερμηνεύσω με ακρίβεια και να σας εξηγήσω πιο ξεκάθαρα το καθετί από αυτά, ώστε να πληροφορηθείτε με ακρίβεια και να γνωρίσετε το νόημα και τη σημασία που είχαν όλα όσα έγιναν για σας, εκείνο το βράδυ που βαπτισθήκατε.

Μάθε να περιμένεις (η αρετή της υπομονής)

πηγή Αγιορείτικο βήμα                    

 

Πρέπει να μάθεις να κάνεις υπομονή. Όχι απλώς να λες τη λέξη αυτή στους άλλους, «κάνε υπομονή», ούτε μόνο να τη διαβάζεις σε βιβλία κι ομιλίες, αλλά να ‘ναι κυρίως το προσωπικό σου βίωμα, το χαρακτηριστικό σου. Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις. Είναι ανάγκη να περιμένεις. Εργάζεται ο Θεός. Μόνο που έχει τους δικούς του ρυθμούς .Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά. Κι η φύση το ίδιο κάνει. Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του. Δες ακόμα την αλλαγή των εποχών.
Παρατήρησε επίσης πώς μεγαλώνει το σώμα μας. Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας. Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο. Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας. Κινείται στους ρυθμούς της δικής του αγάπης και της δικής του υπομονής. Ο Κύριος δεν έχει άγχος, ο Κύριος κινείται ήρεμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

Ἡ τελευταία μέρα πρίν ἀπό τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἦταν ἀνέκαθεν γνωστή στό λαό ὡς “Κυριακή τῆς συγγνώμης”. Τήν ἡμέρα αὐτή διαβάζονται τά ἑξῆς λόγια τοῦ Χριστοῦ, “ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν” (Ματθ. 6,15). Τό ἴδιο βράδυ στήν ἐκκλησία ὁ καθένας ζητᾶ συγγνώμη ἀπό τούς ἄλλους στόν “ἑσπερινός τῆς συγγνώμης” ἔτσι, ὥστε νά εἰσέλθουμε στή Σαρακοστή, στόν καιρό τοῦ καθαρμοῦ, ἐμβαθύνοντας καί ἁγιάζοντας τή ζωή μας, συμφιλιωμένοι μέ τούς ἄλλους.

πηγή : έλαφος

Σκέψεις για τα παιδιά και τους νέους που κατηχούμε

Ζούμε σε μια εποχή που η κριτική για τον κόσμο μας φαντάζει αυτονόητη. Συνήθως η κριτική αποσκοπεί στο να καταδείξει τα αρνητικά της πραγματικότητας και πόσο διαφορετικοί «εμείς» είμαστε. Η έννοια του «εμείς» είναι βεβαίως απαραίτητη για τη ζωή μας. Αν δεν ανήκουμε σε μία ομάδα, σε μία κοινότητα, σε μία παρέα, δεν έχει νόημα η ύπαρξή μας. Όχι όμως γιατί δεν μπορούμε να επιβιώσουμε. Είναι η ανασφάλεια και η μοναξιά που μας δυσκολεύουν. Όταν υπάρχει η βεβαιότητα του «ανήκειν», τότε μπορούμε να διαμορφώσουμε αυτό που ονομάζεται «ταυτότητα» και, παράλληλα, να έχουμε κριτήρια για να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους, τους οιουσδήποτε άλλους, αυτούς που ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο, σε μιαν άλλη κοινότητα, σε μιαν άλλη ομάδα, που έχουν άλλη ταυτότητα. Η κριτική συνεπάγεται την συνείδηση της διαφορετικότητάς μας, ενώ την ίδια στιγμή μάς κάνει να αναπτύσσουμε άμεσα ή έμμεσα ένα αίσθημα ανωτερότητας έναντι των άλλων. Πηγή Ιερός Ναός Φανερωμένης Χολαργού