Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Δώστε, δώστε στους φτωχούς

Ξέρω ότι πολλοὶ απὸ τους συγκεντρωμένους πάλι θα μας κατηγορήσουν, όταν μιλούμε γι' αυτά, και θα πουν «Μή, σε παρακαλώ, μη γίνεσαι φορτικὸς και βαρετὸς στους ακροατές• άφησέ το στη συνείδηση του καθενός, άφησέ το στην κρίση των ακροατών• έτσι τώρα μας ντροπιάζεις, μας κάνεις να κοκκινίζουμε!...». Αλλ' όχι! Αυτὰ τα λόγια δεν τα ανέχομαι! Γιατί ούτε ο Παύλος ντρεπόταν να ενοχλή συνέχεια για τέτοια πράγματα και να ζητά σαν ζητιάνος. Εὰν έλεγα τούτο, δηλαδὴ δος μου, φέρε για τo σπίτι μου, ίσως να 'ταν ντροπή. Αν και ούτε τότε θα 'ταν ντροπή. «Οι γὰρ τῷ θυσιαστηρίῳ», λέγει, «προσεδρεύοντες, τῷ θυσιαστηρὶῳ συμμερίζονται» (Α' Κορ. 9,13). Πλην όμως πιθανὸν να με κατηγορούσε κάποιος, ότι μιλώ για τoν εαυτὸ μου• τώρα όμως παρακαλώ γι' αυτοὺς που στερούνται, μάλλον όχι γι' αυτοὺς που στερούνται, αλλὰ για σάς που δίνετε• γι' αυτὸ και μιλώ χωρὶς να ντρέπομαι. Ιερός Ναός Φανερωμένης Χολαργού

ΟΙ ΝΕΓΡΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡ ΣΠΑΡΤΑΣ

Φώτης Κόντογλου

ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ είναι μια χώρα που τη λένε Ουγκάντα, κοντά στη λίμνη Βικτώρια Νυάντζα, κατοικημένη από κάμποσες φυλές. Οι πιο πολλοί ντόπιοι είνε οι λεγόμενοι Μπαγκάντα, άλλοι λέγουνται Μπουνιόροι, άλλοι Χαμίτες, όλοι νέγροι κατάμαυροι. Στα δασωμένα μέρη ζούνε πλήθος από κείνα τα ανθρωπάρια που τα λένε πυγμαίους και που είναι η παλιά και ντόπια φυλή, γιατί οι άλλοι πήγανε από τα άλλα μέρη της Αφρικής. 

Από τα χρόνια του περιηγητή Στάνλεϋ, που πήγε να βρη τον Λίβιγκστον στα 1875, αρχίσανε να βαφτίζουνται λιγοστοί αραπάδες και να γίνουνται χριστιανοί. Στην αρχή πήγανε εγγλέζοι ιεραπόστολοι, υστερώτερα πή­γανε και καθολικοί. Αλλά πριν από δαύτους είχε πάγει στην Ουγκάντα το Κοράνι, γιατί οι Άραβες έμποροι ταξιδεύανε από τα παλιά χρόνια σε τούτα τα μάκρυνα μέρη. Το Ισλάμ είτανε ριζωμένο γερά, κ' οι χριστιανοί κάνανε μεγάλον αγώνα για να τραβήξουνε τον κόσμο στη θρησκεία του Χριστού και στο τέλος νικήσανε. Σήμερα, απάνω σε εκατό αραπάδες της Ουγκάντας, οι τριάντα είνε χριστιανοί, οι τέσσερις μωχαμετάνοι κ' οι άλλοι είνε ειδω­λολάτρες.

Χειροτονία Μητροπολίτη Κανάγκας Θεοδοσίου

Μέσα σε συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα και με την παρουσία πιστών από την Πάτρα, από την Αιτωλοακαρνανία και τον Ελληνισμό του Καΐρου, ετελέσθη την Πέμπτη 6, Δεκεμβρίου 2018, στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Καΐρου, η χειροτονία του Μητροπολίτου Κανάγκας κ. Θεοδοσίου, ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν Κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών.

Το Μυστήριο της χειροτονίας ετέλεσε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος ο Β’, συμπαραστατούμενος από Αρχιερείς της Αλεξανδρινής Εκκλησίας και Μητροπολίτες από την Εκκλησία της Ελλάδος: Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο, Πατρών κ. Χρυσόστομο, Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά και Κίτρους κ. Γεώργιο.

Πηγή : Ρομφαία

Αγιος Νικόλαος: Η προσευχή του έσωσε το πλοίο.

Θεωρείται προστάτης των ναυτικών σε όλο τον κόσμο και δεν είναι τυχαίο. Κάποτε αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν.

Ο Άγιος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε. Ο μύθος λέει ότι ένας ναυτικός γλίστρησε, έπεσε από το κατάρτι και σκοτώθηκε. Όμως ο Νικόλαος προσευχήθηκε θερμά και ο ναυτικός αναστήθηκε.

Πηγή : ενοριακή ζωή

Γιατί κάνουμε τον σταυρό μας;

                                                                    

Γιατί κάνουμε τον σταυρό μας;
Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά των ορθόδοξων χριστιανών (και όχι μόνο) είναι ότι σχηματίζουμε στο σώμα μας, με το δεξί μας χέρι, το σημείο του σταυρού. Γιατί όμως το κάνουμε αυτό, τι συμβολίζει και πόσο παλιά συνήθεια είναι;  Γιατί γίνεται;
Κάνουμε το σταυρό μας για τρείς λόγους:
α. Έτσι αναγνωρίζουμε φανερά ότι είμαστε μαθητές του Χριστού, ο οποίος σταυρώθηκε για τη σωτηρία των ανθρώπων.
β. Υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι, όπως ο Κύριος θυσιάστηκε στο σταυρό, έτσι κι εμείς πρέπει να θυσιάζουμε το συμφέρον μας, τον χρόνο μας ή κομμάτια από τη ζωή μας (μέχρι και την ίδια τη ζωή μας) για τους συνανθρώπους μας.

Ανυψώθηκε σε Μητρόπολη η Επισκοπή Ρουάντας

ORTHODOXIA.INFO | Σπύρος Παπαγεωργίου Ξεκίνησε σήμερα τις εργασίες της η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και κατά την πρώτη μέρα συζητήθηκε σειρά θεμάτων.

ΔΙΔΑΧΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ

  Πηγή Αγιορείτικο βήμα 

- Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;

- Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε. Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.

Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται, όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένει αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του. «Μακάριος ανηρ ος υπομενει πειρασμον», λέει ο Άγιος Ιάκωβος (Ιακ. α' 12). Γι’ αυτό να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία.

Η ταπεινοφροσύνη είναι εντελώς ακατανίκητη

  

Η ταπεινοφροσύνη είναι εντελώς ακατανίκητη από τους δαίμονες. Πώς γεννιέται και ποια είναι η δύναμή της.
Ρώτησαν τον Αββά Λογγίνο:
- Ποια αρετή είναι η μεγαλύτερη απ΄ όλες;
Και απάντησε:
- Σκέφτομαι, ότι, όπως η υπερηφάνεια είναι το μεγαλύτερο απ΄ όλα τα πάθη, αφού και από τον ουρανό μπόρεσε να ρίξει κάποιους (δηλαδή τον Εωσφόρο και το τάγμα του), έτσι και η ταπεινοφροσύνη είναι η μεγαλύτερη απ΄ όλες τις αρετές, γιατί κι απ΄ αυτά τα τάρταρα μπορεί ν΄ ανεβάσει ένα άνθρωπο, ακόμα κι αν είναι αμαρτωλός σαν δαίμονας.
Να γιατί ο Κύριος πριν απ΄ όλους μακαρίζει τους «πτωχούς τώ πνεύματι», (δηλαδή τους ταπεινούς) (Ματθ. 5:3).
Ένας γέροντας είπε:
- Προτιμώ ήττα πού θα συνοδεύεται από ταπεινοφροσύνη, παρά νίκη πού θα συνοδεύεται από υπερηφάνεια.
Ένας (άλλος) γέροντας είπε:
Πηγή Διακόνημα

Ένα ταξίδι στην Αφρική είναι ταξίδι ζωής!

Της Σταυρούλας Λαμπίδη*

Έφτασε το καλοκαίρι, έφτασε ο Αύγουστος και έφτασε ,για μία ακόμη χρονιά, η ώρα για το ταξίδι στην Ουγκάντα. Η αλήθεια είναι, πριν γίνει το ταξίδι, σκεφτόμουν ότι ίσως να είναι και η τελευταία φορά που θα κατέβαινα. Τώρα, έχοντας πλέον επιστρέψει πιο συγκλονισμένη και συγκινημένη από κάθε άλλη φορά, απλά ανυπομονώ  και εύχομαι να με αξιώσει ο Θεός να επαναλάβω  αυτό το ταξίδι και την επόμενη χρονιά.

Αυτή την φορά η παρέα μας ήταν μεγαλύτερη. Είμασταν 6 φοιτητές και μια μητέρα τριών παιδιών. Άνθρωποι πολλοί διαφορετικοί και μερικοί τελείως άγνωστοι μεταξύ μας, με έναν κοινό σκοπό όμως˙ να δώσει ο καθένας ότι μπορούσε σε αυτή την πολύ σημαντική  προσπάθεια που έχει ξεκινήσει η Ιερά Μονή Χρυσοπηγής. Κάποια άτυχα και απρόσμενα γεγονότα που συνέβησαν λίγες μέρες πριν φύγουμε μας άγχωσαν και να μας φόβισαν λίγο. Όμως νομίζω ότι τελικά, τουλάχιστον μιλώντας για το δικό μου πρόσωπο, με δυνάμωσαν και με πείσμωσαν ακόμα περισσότερο. Παρά τις δυσκολίες αποφασίσαμε από κοινού ότι θα κατεβαίναμε και θα κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε.

Ἡ Πηγή καί τό Ποτάμι (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

  

Ὅλα τά ποτάμια πᾶνε στήν θάλασσα· καί ἡ θάλασσα νερό δέν χορταίνει
(Ἐκκλ. 1,7)!

Τί ὄμορφα λόγια!
Ποτάμια εἶναι οἱ ἅγιοι. Ἔργο τους καί ἀποστολή τους εἶναι, μέ τά ἔργα τους, μέ τίς ἀρετές τους, καί μέ τά λόγια τους, νά ποτίζουν τήν διψασμένη γῆ: τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦν σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ζωή στήν γῆ κατά σάρκα.

Μά ὅση δραστηριότητα καί ἄν ἀναπτύσσουν οἱ ἅγιοι, καί ὅσες καί ἄν δίνουν συμβουλές, οἱ ἄνθρωποι θά μένουν διψασμένοι, ἄν δέν ψάξουν νά βροῦνε οἱ ἴδιοι τόν τρόπο, νά ξαναγυρίσουν μόνοι τους, μέ τήν καρδιά τους, στήν Πηγή ἐκείνη, ἀπό τήν ὁποία ξεπηγάζουν τά ἔργα πού κάνουν οἱ ἅγιοι.

Σκέψεις για την πίστη.

Ξεχύνω τα λόγια της καρδιάς μου, που απαλά σκιρτά από χαρά άφθαρτη κι ανέκφραστη.

Αδελφοί, αν εισχωρήσετε στα λόγια μου με καθαρό λογισμό, θα ευφρανθείτε σαν σε συμπόσιο πνευματικό!

Η πίστη στον Χριστό είναι ζωή. Όποιος τρέφεται με την πίστη, γεύεται ήδη, στη διάρκεια της επίγειας πορείας του, την αιώνια ζωή, που ετοιμάστηκε για τους δικαίους στο τέλος αυτής της πορείας. 

Ο Κύριος είπε: «Όποιος πιστεύει σ’ εμένα, αυτός έχει την αιώνια ζωή».

Με την πίστη οι άνθρωποι του Θεού υπέμειναν σκληρές δοκιμασίες. Έχοντας οικειωθεί τον πλούτο και την ευφροσύνη της αιώνιας ζωής, θεώρησαν σκουπίδια τα θέλγητρα της πρόσκαιρης.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

“Δώσ’ μου τ’ αγαθά Σου, Κύριε”

  

Κύριε Ιησού Χριστέ, φιλόγαθε Κύριε, μετάβαλε την φιλαμαρτήμονα γνώμη μου σε αγαθή και σπουδαία προαίρεση, σε επιθυμία των μυστικών Σου αγαθών, σε όρεξη μεγάλη για τη βασιλεία Σου, σε φόβο και τρόμο της αιωνίου κολάσεως.
Βάλε στην ψυχή μου την επιθυμία της απολαύσεως των ουρανίων αγαθών, για να περιφρονήσω τις μάταιες κοσμικές ηδονές, και προγευτώ τα αγαθά της αιώνιας ζωής, και ζω στον κόσμο σαν υπερκόσμιος, καθώς συ, Κύριε, Δημιουργέ θαυμαστέ, έπλασες εξ αρχής τον άνθρωπο και έτσι τον θέλεις πάντοτε να ζει.
Λάμψε μέσα μου, Ήλιε της δικαιοσύνης, φως του κόσμου, τις γλυκιές και ζωογόνες ακτίνες Σου, και ζέστανε την παγωνιά της αγνώμονης γνώμης και φύσης μου. Φώτισε τις γνωστικές δυνάμεις της ψυχής μου. Σόφισε το νου μου. Στήριξε τη διάνοια μου.
Πηγή : Διακόνημα

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...(9)

Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΑΡΧΙΛΗΣΤΗΣ

῾᾽Αββᾶ, ἐσύ ἔχεις δεῖ θαύματα στήν ζωή σου;᾽

 ῾Ο ἀββᾶς Φοιβάμων δέν βιάστηκε νά ἀπαντήσει. Κοίταξε μέ ἀγαθότητα τόν καλόγερο πού ᾽χε ἔρθει νά τόν ἐπισκεφτεῖ μαζί μέ τόν ὑποτακτικό του, καί θαύμασε γιά μιά ἀκόμη φορά τήν ἀληθινή δίψα τῆς μαθητείας τους. Τά ἐρωτήματα πού τοῦ ἔθεταν ἀπό τήν ἀρχή τοῦ ἐρχομοῦ τους ἦταν καίρια καί οὐσιαστικά. Φαίνονταν ἄνθρωποι πού πράγματι ἐνδιαφέρονταν γιά τήν πνευματική ζωή, ἐνῶ ὁ ὑποτακτικός κρατοῦσε κάτι φυλλάδες στά χέρια του κι ὅλο κάτι σημείωνε ἀπό αὐτά πού τούς ἔλεγε.

Του π.Γεωργίου Δορμπαράκη

Γιατί φιλάμε το χέρι του ιερέα;

πηγή Πενταπόσταγμα
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ο ιερέας σας μπορεί να είναι μόλις 25 χρονών. Μα η ιερωσύνη του είναι από καταβολής κόσμου.
Όταν λοιπόν του ασπάζεσθε το χέρι, προσκυνάτε την ιερωσύνη του, που φθάνει διαδοχικά από τον Χριστό και τους Αποστόλους μέχρι τον ιερέα σας.
Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των Οσίων και αγίων ιερέων και Ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα.

Ο π. Χαρίτων Πνευματικάκης στην Κανάγκα

"Μια στάλα στη φωτιά", ένα αφρικάνικο παραμύθι

(Το κολιμπρί είναι το μικρότερο πουλί στον κόσμο, το μήκος του σώματός του φτάνει τα 2,5 εκατοστά)

Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, όλα τα ζώα τρέχουν για να σωθούν εκτός από ένα κολιμπρί, το οποίο παίρνει μια στάλα νερό στο ράμφος του και πετάει προς τη φωτιά…

Η Ιεραποστολή στην Ουγκάντα, στο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», η παρουσίαση της 7^ης αποστολής στην Ουγκάντα που πραγματοποίησε η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής, με τίτλο : «Ιεραποστολή: Από χώμα και όνειρα».
Στην εκδήλωση αυτή, εθελοντές της 7ης αποστολής κατέθεσαν τις προσωπικές τους εμπειρίες και μαρτυρίες από την Ουγκάντα, ενώ προβλήθηκε κινηματογραφικό και φωτογραφικό υλικό από την αποστολή.

Κύριε, ελευθέρωσέ με από τις αδυναμίες μου

Θεέ μου, Θεέ μου τι όμορφη που είναι η ζωή κοντά Σου. Πότε θα το καταλάβουμε;
Ας έλθουμε στην επίγνωση του θελήματός Σου. Ας μας φωτίσει κάποια μικρή ακτίνα του θεϊκού Σου φωτός.
Η ζωή του Θεού είναι τα Μυστήρια. Η Μυστηριακή ζωή είναι όλο σφρίγος.
Η ζωή του Θεού είναι η επισυναγωγή, η εκκλησία όχι μόνο ο Ναός αλλά και η χριστιανική συντροφιά, όπου δυο ή τρεις.
Η ζωή του Θεού είναι η κραυγή: Αββά ο Πατήρ. Η ήρεμος συνείδισις.
Πηγή : Διακόνημα

Η εκδήλωση της Ιεραποστολής μας στον Πειραιά

Σε αγαπώ παιδί μου…

«Εάν μια μέρα με δεις “γέρο”… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω…

Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. 

Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή…Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. 

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Ιεραποστολή : από χώμα και όνειρα - Δύο νέες εκδηλώσεις,στην Αθήνα και τον Πειραιά.

Δύο νέες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν την ερχόμενη εβδομάδα από τους εθελοντές της  έβδομης αποστολής μας στην Ουγκάντα.Η πρώτη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου στις 6.45μ.μ. στον Σύνδεσμο Αγάπης "ο Ιερός Χρυσόστομος στην οδό Πυργοτέλους 3α στο Παγκράτι και η δεύτερη στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "ενορία εν δράσει¨την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου στις 7.30μ.μ.Οι εκδηλώσεις έχουν τίτλο  Ιεραποστολή: Από χώμα και όνειρα  -Παρουσίαση της 7ης αποστολής της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.

---

Στις  εκδηλώσεις αυτές , εθελοντές της 7ης αποστολής θα καταθέσουν τις προσωπικές τους εμπειρίες και μαρτυρίες  από την Ουγκάντα,ενώ θα προβληθεί κινηματογραφικό και φωτογραφικό υλικό από την αποστολή μας .

Στο τέλος των εκδηλώσεων θα πραγματοποιηθεί φιλανθρωπικό  παζάρι ,με σκοπό την ενίσχυση της Ιεραποστολής ενώ  θα διατεθούν  δωρεάν και κουμπαράδες της Ιεραποστολής  για όσους θα ήθελαν να βοηθήσουν την Ιεραποστολή και με αυτόν τον τρόπο. Οι κουμπαράδες θα μαζευτούν τον Ιούνιο του 2019 ,όταν πρώτα ο Θεός η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής θα πραγματοποιήσει την 8^η αποστολή στην Ουγκάντα.

Σας περιμένουμε με χαρά!!

Μία εκδήλωση καμωμένη από χώμα και όνειρα

 Την Κυριακή  14 Οκτωβρίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής,πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη ιεραποστολική γιορτή .Κι αυτό γιατί με χαρά και ευγνωμοσύνη στο Θεό παρακολουθήσαμε την διακονία της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής το φετινό καλοκαίρι στην Αφρικανική χώρα της Ουγκάντας.

Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης 1883-1966

Ο Γέροντας Ιερώνυμος

της Αιγίνης 1883-1966

Ο Γέροντας Ιερώνυμος Αποστολίδης, κατά κόσμον Βασίλειος, γεννήθηκε το έτος 1883 στο μικρασιατικό χωριό Γκέλβερη της Καππαδοκίας.

Οι γονείς του Ανέστης και Ελισάβετ απέκτησαν έξι παιδιά, τρεις θυγατέρες και τρεις γιούς. Άνθρωποι βαθιά ευσεβείς, ανέτρεφαν τα παιδιά τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου ». Ο πατέρας του Βασιλείου ασχολούνταν με την αγγειοπλαστική και αναγκαζόταν να λείπει για μεγάλα χρονικά διαστήματα από την οικογένειά του. Έτσι, η μητέρα του είχε την επιμέλεια της ανατροφής των παιδιών της. Τα βράδια, όταν βεβαιωνόταν ότι τα παιδιά είχαν αποκοιμηθεί, έμπαινε σε ένα αφανές δωμάτιο, λαξευμένο σε βράχο, που χρησίμευε ως προσευχητάρι. Εκεί προσεύχονταν για ώρες πολλές, και την έπαιρνε ο ύπνος γονατιστή. Την αγάπη στην προσευχή ώφειλε ο Γέροντας στη μητέρα του, η οποία τον σήκωνε, από μικρό παιδί, στις 12 τα μεσάνυχτα για να προσεύχεται μαζί της.

"Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ κλείνουμε 10 χρόνια διακονίας στή Σιέρρα Λεόνε"

 

















Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός"

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ νικάει τά πάντα

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ κλείνουμε 10 χρόνια διακονίας στή Σιέρρα Λεόνε. Ὅλα αὐτά τά χρόνια ζοῦμε θαυμαστά γεγονότα πού μᾶς ἐνδυναμώνουν, ὥστε νά συνεχίζουμε, παρά τίς ἀντιξοότητες, τό ἱεραποστολικό μας ἔργο. Θά σᾶς ἀναφέρω κάποια συγκινητικά περιστατικά πού καταδεικνύουν τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

ΗΠΑ: Η συγκλονιστική προσευχή ενός άθεου

Δημοσιεύθηκε ευρύτατα μια προσευχή, που βρέθηκε στο αμπέχονο ενός Αμερικανού στρατιώτη, που σκοτώθηκε στον πόλεμο, στη βόρεια Αφρική. Προσευχή, βαθειά συγκλονιστική γιατί, μέσα στην οικειότητα του ύφους της, φανερώνει την ανάγκη την οποία νοιώθει κάποτε και ο νέος άνθρωπος να είναι κοντά στο Θεό.

«Άκουσε, Θεέ μου! Ακόμα δεν Σού έχω μιλήσει. Όμως τώρα επιθυμώ να Σού πω: Τι κάνεις; Μού είπαν ότι δεν υπάρχεις, και σαν… βλάκας το πίστεψα. Χθες βράδυ, από το βάθος του κρατήρα μιάς οβίδας είδα τον ουρανό Σου. Έτσι είδα ότι μου είχαν πεί ψέματα. Εάν είχα διαθέσει τον απαιτούμενο χρόνο για να κοιτάξω όσα έφτιαξες, θα είχα διαπιστώσει ότι αυτοί οι άνθρωποι αρνούνται ν᾽ αντικρύσουν την αλήθεια… Είναι παράξενο ότι μου χρειάσθηκε να έλθω σ᾽ αυτό τον καταχθόνιο τόπο για να βρω τον καιρό να δω το πρόσωπό Σου.
Πηγή : Πενταπόσταγμα

«Βοήθησε Άγιε να βρούμε νεράκι..."

Ιεραποστολική Στέγη

ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΡΟΥΣΑΣ Κ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΑΝΖΑΝΙΑΣ
"Πως να ξεχαστεί εκείνο το βράδυ που ξεκινήσαμε τη γεώτρηση στο χωριό κιπέρα και νερό δεν βρίσκαμε. Πολύ περισσότερο δεν θα το ξεχάσει ο Θεοφιλέστατος Αρούσας π. Αγαθόνικος που ξενύχτησε εκείνο το βράδυ επικαλούμενος τη βοήθεια του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο…

Λέγει ο σοφός Σολομών ότι ο Χριστός «ευρίσκεται τοις μη πειράζουσιν Αυτόν». Οι «πειράζοντες» τον Θεόν είναι όσοι αμφιβάλλουν, διστάζουν ή και χειρότερα ακόμη, ανθίστανται στην παντοδυναμία Του και πανσοφία Του.
Δεν πρέπει η ψυχή μας ν’ αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε έτσι αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά;». … Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο, δημιουργούν αυτά που λέει ο κόσμος «κόμπλεξ»· παραδείγματος χάριν, «γιατί να είμαι πολύ ψηλός;» ή και το αντίθετο «πολύ κοντός;». Αυτό δεν φεύγει από μέσα.
Πηγή : αντέχουμε

'Αγιος Πορφύριος: Τελικά ο εγωϊσμός είναι σκέτη κουταμάρα!

Ο ταπεινός έχει συνείδηση της εσωτερικής του καταστάσεως και, όσο κι αν είναι άσχημη, δεν χάνει την προσωπικότητά του. Δεν χάνει την ισορροπία του.

Το αντίθετο συμβαίνει με τον εγωιστή, τον έχοντα αισθήματα κατωτερότητος. Στην αρχή μοιάζει με τον ταπεινό. Λίγο, όμως, αν τον πειράξει κανείς, αμέσως χάνει την ειρήνη του, εκνευρίζεται, ταράζεται.

Ο κενόδοξος την ψυχή του την αποξενώνει απ' την αιώνια ζωή. Τελικά ο εγωισμός είναι σκέτη κουταμάρα! Η κενοδοξία μας κάνει κούφιους. Όταν κάνομε κάτι για να επιδειχθούμε, καταντούμε άδειοι ψυχικά. 

Ό,τι κάνομε, να το κάνομε για να ευχαριστήσομε τον Θεό· ανιδιοτελώς, χωρίς κενοδοξία, χωρίς υπηρηφάνεια, χωρίς εγωισμό, χωρίς, χωρίς ...

Όταν ο άνθρωπος ζει χωρίς Θεό, χωρίς γαλήνη, χωρίς εμπιστοσύνη, αλλά με άγχος, αγωνία, κατάθλιψη, απελπισία, αποκτάει ασθένειες σωματικές και ψυχικές. Η ψυχασθένεια, η νευρασθένεια, ο διχασμός είναι δαιμονικές καταστάσεις.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Δεν χρειάζομαι παπούτσια για να ‘ρθω κοντά Σου..

 

της Χριστίνας Σεφερλή

Είμαι κι εγώ που ξεχνάω πως δεν χρειάζομαι παπούτσια για να ‘ρθω κοντά Σου...είσαι κι Εσύ που μου λες «αν μ’αγαπάς ακολούθα με»...κι εγώ που πριν Σε γνωρίσω με μια πανοπλία που μου ‘γινε δέρμα πρέπει να κατέβω απ’το άλογο του «εγωισμού»
Διαβάστε περισσότερα στο
ekdoseisxrysopigi.blogspot.com

Ο Ιερός Χρυσόστομος καλεί για ιεραποστολή

 

«Μην υποτιμάς το έργο της μεταστροφής λίγων ανθρώπων, επειδή δεν είσαι σε θέση να σώσεις όλη την οικουμένη · και μην αφεθείς να αποξενωθείς από την επιδίωξη των μικρών κατορθωμάτων, επειδή συνεπαίρνεσαι από τα μεγάλα.

Κι αν δεν καταφέρνεις να μεταστρέψεις εκατό, φρόντισε για τους δέκα που μπορείς · κι αν πάλι οι δέκα υπερβαίνουν τις δυνάμεις σου, μην περιφρονήσεις τους πέντε · κι αν ακόμα δεν μπορέσεις πέντε, ας είναι κι ένας · και στο τέλος – τέλος κι ένα να μην πετύχεις να μεταστρέψεις, μη σε πιάσει απελπισία και μη σταματήσεις να προσφέρεις.
Πηγή : Χριστιναική φοιτητική δράση

Αγία Μόνικα: με την υπομονή και με τα δάκρυά της έσωσε τον σύζυγο και τον άσωτο γιό της…

 

Η Αγία Μόνικα· η υποδειγματική σύζυγος και μητέρα… 

Προς όλες τις απελπισμένες συζύγους και μητέρες : Το λαμπρό παράδειγμα της Αγίας Μόνικας

(εορτάζει στις 4 Μαΐου) 

Η Αγία Μόνικα ( 332-388 ) γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμιδίας από χριστιανούς γονείς. Ήταν μητέρα του μεγάλου θεολόγου και φιλοσόφου αγίου Αυγουστίνου. Οι γονείς της την πάντρεψαν το 350 μʼ έναν ειδωλολάτρη , τον Πατρίκιο, άνθρωπο καλοπροαίρετο, αλλά πολύ οξύθυμο και άστατο. Η Μόνικα με την υποταγή και την υπομονή της αγωνίστηκε να τον οδηγήση στον Χριστό. Στις ώρες ηρεμίας έριχνε στην καρδία του συζύγου της τα σπέρματα του θείου λόγου, κι όταν εκείνος κοιμόταν, αυτή τα πότιζε με τα δάκρυά της προσευχής της.
Πηγή : Αντέχουμε

Ως άνθρωπος τα έκανα θάλασσα,ως Θεός λυπήσου με…

Έλεγαν για κάποιον αββά Απολλώ στην Σκήτη, ότι όταν ήταν στον κόσμο ήταν τσοπάνος αγροίκος (άξεστος και αφελής). Και συνέβη κάποτε να δει στο χωράφι κάποια γυναίκα έγκυο, και κυριευμένος από την ενέργεια του Διαβόλου είπε: «Θέλω να δω πώς είναι τοποθετημένο το βρέφος στην κοιλιά της». Και αφού την ξέσχισε, είδε το βρέφος. Και αμέσως ένιωσε χτύπημα στην καρδιά του και με συντριβή ήλθε στη Σκήτη και ανέφερε στους πατέρες αυτή την πράξη του.

Τους άκουσε να ψάλλουν: «οι ημέρες τής ζωής μας είναι εβδομήντα χρόνια, και όταν οι δυνάμεις μας είναι μεγάλες, ογδόντα χρόνια το παραπάνω από αυτά είναι κόπος και πόνος». Και τους είπε: «Είμαι σαράντα χρονών, και δεν έχω κάνει ούτε μία προσευχή. Και τώρα, αν ζήσω άλλα σαράντα χρόνια, δεν θα παύσω να προσεύχομαι στον Θεό να μου συγχωρήσει τίς αμαρτίες μου».

Η εύλαλη σιωπή.

Μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης

Το να σιωπά κανείς δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι είναι αδιάφορος, αδρανής, νωχελής κι απρόσεκτος.  

Η εσκεμμένη σιωπή, η προσεγμένη ολιγολογία και η απόρριψη της φλυαρίας και του κουτσομπολιού αποτελεί προτίμηση σιγής κι αποφυγή της κουραστικής πολυλογίας, από την οποία συνήθως προέρχονται διάφορα προβλήματα, όπως φιλονικίες, ψυχρότητες και θόρυβοι.  

Οι σιωπηλοί άνθρωποι μιλούν με τη σοβαρή σιωπή τους.

 Δεν μιλούν όχι γιατί δεν γνωρίζουν να μιλήσουν, όχι από ακαταδεκτικότητα και κρυφή οίηση ότι δεν συμμετέχουν σε υψηλού επιπέδου συζητήσεις, αλλά από την ταπεινή αίσθηση ότι δεν έχουν κάτι σημαντικό να πουν. Όταν μάλιστα μιλούν, καταθέτουν λόγο μεστό περιεχομένου.

πηγή Ενοριακή ζωή

Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής (Β΄ Λουκά)

Το μεγαλείο της αγάπης

                                          

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»

Με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή που είναι παρμένη από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου, η Εκκλησία μάς παρωθεί προς την ενατένιση μιας μεγάλης αλήθειας, η οποία μπορεί να διαποτίζει όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής. 

Η αλήθεια που αποκαλύπτεται ως πραγματικότητα και δυνατότητα αληθινής ζωής, είναι ότι κριτήριο της αγάπης μας στο Θεό είναι το πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας, του πλησίον μας.

Ακούσαμε κατ’ αρχήν τον Κύριο να μάς προτρέπει: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». Δηλαδή όπως θέλετε να σάς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι έτσι να φέρεστε κι εσείς σ’ αυτούς.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Αγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;

Ο Άγιος Παΐσιος, όταν ήθελε να πάει να προσευχηθεί στην Παναγία, έκοβε λίγα αγριολούλουδα έξω από την καλύβη του και τα πήγαινε στην Εικόνα Της.

«Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;», έλεγε.

Ήθελε, ο άγιος Γέροντας, να πηγαίνουμε αφιερώματα στην Παναγία, ό,τι έχει ο καθένας. Έλεγε μάλιστα για κάποιον που πήγε στην Μονή των Ιβήρων, για να προσκυνήσει την Παναγία την Πορταΐτισσα. 

Η Εικόνα αυτή είναι γεμάτη με φλουριά. Σκανδαλίσθηκε κάπως ο προσκυνητής και είπε, όταν έφευγε:

Πηγή : Ενοριακή ζωή

«Είδα με τα μάτια μου, μετά την βάπτιση μας, ημέρα των Θεοφανείων του 1984, να φτερουγίζει και να κάθεται πάνω από τα κεφάλια μας ένα περιστέρι….»

*Ένα από τα πολλά θαυμαστά περιστατικά που συνέβησαν στο Κονγκό, στην ιεραποστολή της Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους. Ένα περιστατικό που μας δείχνει πως η αλήθεια βιώνεται μόνο δια μέσου της Ορθοδοξίας και των μυστηρίων! 

~ Ἕνας ἀπό τούς ἱερεῖς τῆς Ἐπισκοπῆς Κατάγκας τοῦ νοτίου Κογκό, ὀνάματι π. Λάζαρος, εἶναι ἁπλούστατος καί πολύ χαριτωμένος. Ἡ ζωή του εἶναι γεμάτη ἀπό θαυμαστά περιστατικά..
Τό φθινόπωρο τοῦ 2012 τόν ἐρώτησα καί πάλι νά μοῦ διηγηθῆ ὅ,τι ἱστορίες θυμᾶται ἀπό τήν ζωή του καί πῶς ἔγινε ὀρθόδοξος. Ἰδού τί μοῦ εἶπε: «Γεννήθηκα σέ ἕνα χωριό, 700 χιλ. μακριά ἀπό τό Κολουέζι. Ἤμουν ἀπό μικρός ὀρφανός καί μεγάλωσα σάν οἰκιακός βοηθός στό σπίτι ἑνός βέλγου. Ὅταν ἔφυγα ἀπό ἐκεῖ ἀκολούθησα τήν «ἐκκλησία» τῶν Μεθοδιστῶν. Ὁ πάστοράς τους μετά ἀπό 6 μῆνες κατήχησι, μᾶς ὥρισε τήν ἡμέρα τῆς «βαπτίσεώς μας» σ᾿ ἕνα ποτάμι. Ἡ ψυχή μου ἀντιδροῦσε καί δέν ἐπῆγα. Μ᾿ ἔδιωξε ὁ πάστορας κι ἐπῆγα σέ μία ὁμάδα τῶν Πεντηκοστιανῶν. Κι Ἐκεῖ τό ἴδιο. Μᾶς κάλεσε ὁ πάστορας γιά νά «βαπτισθοῦμε» στό ποτάμι καί πάλι ἡ ψυχή μου ἀντιδροῦσε καί δέν ἐπῆγα.

τώρα πια σε έχουμε σαν εγγόνι μας

Του Γιώργου Αγγελόπουλου *

 'Οταν μετά από 3 εβδομάδες γνωριμίας χαιρετάς τη γιαγιά του χωριού μας, μητέρα του ιερέα μας και "σκέπη" πολλών ακόμη παιδιών της περιοχής, εκείνη με μια σφιχτή αγκαλιά σου λέει: "σε ευχαριστούμε πολύ, σε περιμένουμε να έρθεις ξανά, τώρα πια σε έχουμε σαν εγγόνι μας"

Και να θες δεν γίνεται να τους ξεχάσεις αυτούς τους ανθρώπους!!

ὁ ἔχων δύο καραμέλες μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι

 
της Βάλιας Περνιδάκη *

Λουγκουζί. Τελείωσε η πέμπτη μέρα της κατασκήνωσης. Ησυχία στο χωριό. Οι εθελοντές μοίρασαν καραμέλες όπως κάθε μέρα, βρίσκονται τώρα μέσα στο βανάκι. Ο Άνκο Σόζι θα μας επιστρέψει σπίτι. 

Ενα όνειρο που δεν θες να τελειώσει...

της Θάλειας Λαμπίδη *
"Ένα όνειρο...
Ενα όνειρο που δεν θες να τελειώσει...
Ένα όνειρο που καταλαβαίνεις τι θα πει χαμόγελο, τι θα πει αγάπη και ομορφιά της ψυχής,πίστη και ευγνωμοσύνη!!

Αφρική, πάει να πει χαρά Θεική!

της Ελένης Ατματζίδου

Αφρική. Στο άκουσμα της κάποιοι γοητεύονται. Όνειρο ζωής να βρεθούν εκεί. Άλλοι πάλι τρομάζουν και μόνο στην ιδέα να έρθουν αντιμέτωποι με αυτόν τον “3ο κόσμο”.

Ιεραποστολή. Με μια λέξη δόσιμο. Η μεγάλη έξοδος απο τον εαυτό μας. Και το δόσιμο, όπως λέει ο άγιος Παίσιος είναι χαρά αλλιώτικη, χαρά Θεική!

Όχι Κύριε, μην με αφήσεις να ξεχάσω

Της Ευαγγελίνας Μαζιώτη*
«Να πάτε να βοηθήσετε τα καημένα τα μαυράκια..». Λευκέ, προετοιμάζεσαι μήνες. Κατεβαίνεις με τα χέρια σου γεμάτα καλούδια, την σκέψη σου γεμάτη πανηγυρισμούς, την διάθεσή σου νικητήρια, το στήθος σου φουσκωμένο. Λάμπεις σαν το φανταχτερό περιτύλιγμα των ζαχαρωτών που μοιράζεις όλο «αγάπη» και «ελεημοσύνη»
. Κουβαλάς τις προσδοκίες όσων θα ήθελαν πάρα πολύ, αλλά θα προσφέρουν το ιεραποστολικό έργο τους κάποια άλλη ίσως στιγμή. Και έτσι όπως στέκεις στο ύψος σου, τρέχει προς το μέρος σου όλο χαρά. Δεν φοράει παπούτσια, δεν είναι με πράγματα ζωσμένος. Ψάλλει σιγανά και σε κοιτάει ευθεία μέσα στα μάτια. Ή την ψυχή. Γονατίζει μπροστά σου και με χαμόγελο σου λέει «προσευχόμαστε για εσάς. Μην μας ξεχνάτε..»

Στην Αφρική έμαθα τι σημαίνει τελικά Πίστη.

Της Σοφίας Μαζιώτη *

Στην Αφρική έμαθα τι σημαίνει τελικά Πίστη. Βαθιά και ουσιώδης Πίστη. Την πρώτη μέρα στεκόμουν αμίλητη και κοίταγα τον τρόπο που ζουν την καθημερινότητα τους. Οι γυναίκες μαγείρευαν κάτω στο πάτωμα, με μεγάλα καζάνια πάνω από τη φωτιά, και τα παιδιά γύρω τους ξυπόλητα, βρώμικα να παίζουν με μια πλαστική σακούλα που την είχαν φτιάξει σαν μπάλα, περιμένοντας το ένα και μοναδικό γεύμα που παίρνουν την μέρα. Πώς να πιστέψεις και να αφεθείς στον Θεό με αυτή τη ζωή, σκέφτηκα.  Φωτογραφία : Νίκος Χαλιμούρδας